Wayne McGregor Random Dance : Atomos (Warande - 29.03.2014)

Een paar jaar geleden maakte ik al kennis met de Britse choreograaf Wayne McGregor en diens gezelschap Random Dance. Ik was aangenaam verrast hoe McGregor in "Far" op succesvolle wijze moderne technieken wist te integreren in zijn dansvoorstelling. In "Atomos", waarin McGregor de grenzen van het menselijke lichaam opzoekt, experimenteert hij vooral met 3D. In de loop van de voorstelling zakken een aantal flatscreens uit het dak van de bühne naar beneden. Er ontstaat een soort van dubbele voorstelling, waarbij de tien dansers 'beneden' nog steeds hun ding doen, maar waarbij boven hun hoofden zich een tweede, virtuele wereld ontvouwt.

Het ontstaansproces van deze voorstelling komt een tikje hoogdravend over : er werd tijdens de repetities gebruik gemaakt van stress-metingen. Die werden in tabellen omgezet en geprogrammeerd naar 3D-beelden. Ook werd 'becoming' toegepast, waarbij tijdens de repetities de dansers moesten samenwerken met een digitaal aangestuurd lichaam, waarna werd onderzocht hoe een menselijk lichaam reageert op een andere entiteit.

Hoewel de choreografie op zich uiterst mooi en gracieus was, kwam de interactie met de virtuele wereld ditmaal ietwat storend over. De 3D-beelden (bekeken door de uitgedeelde brilletjes) leverden geen enkele meerwaarde op en zorgden integendeel voor een bijna storende factor, die de aandacht onterecht afleidde van al het mooie danswerk dat zich 'onder' de schermen afspeelde. Daardoor waren het eerste en het laatste deel - waarin deze nogal vergezochte technologie-insteek achterwege bleef - veruit de mooiste delen.

Het componisten-duo A Winged Victory For The Sullen schreef de soundtrack voor deze voorstelling en was - volledig verscholen in de orkestbak - aanwezig om de soundtrack live te brengen. Het loont zeker de moeite om deze soundtrack te streamen.