Searching for the wrong-eyed Jesus

Toen de Britse fotograaf Andrew Douglas in de ban geraakte van het nummer "the mysterious tale of how I shouted wrong-eyed Jesus" van Jim White, besloot hij om op in de zuidelijke staten van de USA (de zogenaamde Bible-belt) op zoek te gaan naar de zuidelijke ziel, met Jim White als gids. White rijdt met een oude rammelbak, en met een betonnen Jezusbeeld in de achterbak, kriskras door Louisiana, Mississippi en Kentucky. Wat volgt is een schitterend gefotografeerde collage van impressies van The South.

Het is zeer gemakkelijk om een cartoonesk beeld op te hangen van het religieuze fanatisme dat deze zuidelijke staten in een ijzeren greep houdt, maar Douglas weet deze val te vermijden. Hij weet integendeel de diepgewortelde tristesse perfect te vatten. De troosteloze monotonie van deze streek, het afval, de armoede, de roestbakken (roest op je auto verbergen met tape wordt "alabama chrome" genoemd), de trailerparks, autowrakken in moerassen, ... : op den duur begin je haast te begrijpen waarom de mensen terugvallen op religieus fanatisme (waar ook een aantal schrikbarende beelden van getoond worden). Jezus is er overal : in truckstoprestaurant 'Jesus is Lord' en in tankstation 'Jesus saves'. Religie als drug voor de wanhopigen.

En dan is er natuurlijk de schitterende muziek, waar de authenticiteit van afdruipt. Natuurlijk van Jim White zelf, maar ook van Johnny Dowd, van The Handsome Family, van David Eugene Edwards (van 16 Horsepower), van Lee Sexton en van David Johansen. Deze documentaire is misschien wel één van de beste die ik ooit gezien heb. Bezoek zeker de website van deze film. je zult het je niet beklagen.

De film werd trouwens gisteren op de VPRO vertoond als special van het kunstprogramma R.A.M., en werd voorafgegaan door een oproep om te protesteren tegen de aangekondigde wijzigingen in het omroepbestel. Blijkbaar brengen de ster-reclame-inkomsten niet genoeg geld meer op en is het de bedoeling om de Publieke Omroepen grondige saneringen op te leggen, wat er op neer zou komen dat vooral kunst- en cultuurprogramma's zullen moeten verdwijnen. Hier is de laatste dagen al heel wat om te doen geweest, en zowel VARA als VPRO hebben de voorbije dagen al meerdere protestacties gevoerd. Laten we hopen dat het niet zover komt, want het zou een doodzonde zijn indien films als "searching for ..." niet meer op het kleine scherm vertoond kunnen worden en indien programma's zoals R.A.M. zouden moeten verdwijnen.