25 maart 2006

Kassablanka

Op 8 oktober 2000 scoorde het Vlaams Blok bij de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen een monsterscore van pakweg 33 %. Een nieuwe zwarte zondag was meteen een feit. De cineasten Guy Lee Thys en Ivan Boeckmans maakten in 2002 een sfeerschets, die een aanvang neemt één week voor de verkiezingen.

We maken kennis met twee families die woonachtig zijn in een grijs appartementsblok, bijgenaamd 'Kassablanka' wegens de vele allochtone bewoners. Enerzijds is er de familie Van Loock : de vader is een autoritaire racist, zoon Wout is een werkloze lummel, dochter Zonnetje is een blonde bimbo en neef Kevin is een cliché-skinhead. En dan is er de familie Fawzi : vader en oom leven volgens de letter van de Islam, dochter Leilah is een vrijgevochten studente die toch een hoofddoek draagt om problemen thuis te vermijden, de twee zonen des huizes waken streng over de eer van hun zus. De confrontatie tussen de twee families wordt op de spits gedreven wanneer de vonk overslaat tussen Wout en Leilah.

In een poging een verklaring te bieden voor de vele stemmen die het Vlaams Blok - helaas - binnenrijft, wordt een portet geschetst van een allochtone versus een autochtone familie, beiden vastgeroest in de clichés die er over het 'andere' ras heersen. Door beide families in hun dagdagelijkse bezigheden te volgen, blijkt dat er in feite meer parallellen dan verschillen bestaan tussen de twee families. Hardnekkige vooroordelen staan nauwer contact echter in de weg. Wanneer het cordon sanitaire tussen de twee families doorbroken wordt door de relatie tussen Wout en Leilah, primeert de angst voor het onbekende en wordt een handgemeen onvermijdelijk.

Door met nauwelijks meer dan een skelet-script te vertrekken en door quasi uitsluitend te werken met een amateurcast die de nodige naturel uitstraalt, mist de film zijn effect niet. Geen meesterwerk, maar meer dan verdienstelijk. Romeo & Julia op Linkeroever : moet kunnen.

1 opmerking:

Anoniem zei

Haha, 'portet'! Voor de rest volledig akkoord; geen geweldige film, maar zeker het bekijken waard. En daarbij moet gezegd worden dat Belgische cineasten en regisseurs mij slechts zelden kunnen boeien...