The Art of Noise : Merzbow/Liturgy/Sightings (AB Club - 12.04.2011)

Na vijftien jaar is het doek gevallen over het Domino-festival. De allerlaatste avond van de allerlaatste editie was de perfecte afsluiter. Avontuurlijk, dwars en compromisloos en hard. Drie acts die grossieren in noise van verschillend allooi. Zoals Sightings, een trio uit Brooklyn dat al bijna tien jaar volhardt in een hardnekkige avant garde-boosheid. Vervormde ritmepatronen doen het geheel bijna atonaal klinken en vertalen de kille no-wave naar structuren die weinig houvast bieden.


Ook uit Brooklyn afkomstig maar tappend uit een heel ander vaatje is Liturgy. Zanger en frontman Hunter Hunt-Hendrix is een apart geval. Op het podium ziet hij eruit als het puberende broertje van Billy Corgan, maar dan met de uitstraling van een uitgedroogde cactus. Af en toe slaakt hij ijselijke kreten en accentueert hij hiermee de black metal-richting die hij zijn band uitstuurt. Hierover heeft de man trouwens een heus pamflet geschreven ("Transcendental Black Metal. A Vision Of Apocalyptic Humanism"). Ik citeer enkele stukjes uit een interview dat de man hierover in 2009 gaf : "We expanded into a full band in order to realize an idea I had about a new kind of blast beat called the burst beat. The burst beat is more true to life than the blast beat, more like systems in nature, in two ways. First, the tempo accelerates and decelerates; it expands and contracts, like breathing, or the economy, etc. Secondly, it abruptly crosses thresholds between different modes. Just as water goes from ice to liquid to gas, or a horse goes from walk to trot to canter – the burst beat transitions freely between different kinds of blast/grind beats with different tempos. I was never able to realize this idea adequately using a drum machine and multi-tracking. It has to happen live. The meaning of “Transcendental” is pretty free floating. One thought I have is that black metal is absolutely pure, and yet at the same time it is absolutely corrupt. It is a space for honoring heritage and tradition, and also for the obliteration of all culture. For me the meaning of black metal has something to do with a longing for ecstatic annihilation, a perfect void. An obliteration that brings about purity. The absolute, impossible, contradictory limit. Whether this transcendent realm is a cosmic unity or a silent void, and whether those things are different, I’m not sure." Een heleboel blabla die bij de 'ouderwetse' metalheads nogal pompeus overkomt. Gecombineerd met het feit dat de band geen enkele van de uiterlijke kenmerken van 'gewone' blackmetal-bands overneemt, maakt dit dat het trio flink verguisd is geworden door de klassieke metalscene, die het trio beschouwt als enkele snobberige hipsters die de poten van onder hun genre willen zagen. Maar tegelijk wordt de band ook hevig geprezen vanuit andere - meer op noise geënte - middens. En af en toe spatte de transcendentale power van het podium. Er werd vooral geput uit het nagelnieuwe album Aesthethica, waarbij enkele puur instrumentale nummers een flinke stamp in de kloten uitdeelden. Met stijgende verbazing en open mond keek ik naar de live-versie van Generation, een epische lap rockmuziek zoals je ze maar zelden meemaakt. Ik ben vanavond fan geworden van deze hoogdravende fruitcake. En wat een geweldige drummer !


De eer om het slotakkoord van vijftien jaar Domino te spelen viel de Japanse artiest Masami Akita - beter gekend als Merzbow - te beurt. Hoewel in deze context de term 'slotakkoord' nogal fout gekozen is. Een dik uur noise-terrorisme van de bovenste plank. De club wordt door Akita meegenomen naar een oceaan vol white noise en golven van pulserend lawaai. In het publiek bewegen de hoofden op allerlei verschillende ritmes, vermits iedereen deze noise als een individuele ervaring interpreteert. Als een professor in geluid staat Akita rustig achter zijn batterij electronica zijn ding te doen, zich schijnbaar amper bewust van de omgeving om hem heen. Totdat de storm gaat liggen, hij dankbaar het enthousiaste applaus in ontvangst neemt en zelfs nog terugkomt voor een overbodige toegift. Maar toen was ik al terug de Brusselse nacht ingedoken, dankbaar voor wat Domino de laatste jaren geboden heeft en voor deze uitstekende avond.