Dele Sosimi (Warande Kuub - 23.10.2016)

Je moet verdraaid al een uit graniet opgetrokken zuurstok zijn om stil te kunnen blijven zitten/staan op de aanstekelijke afrobeat-ritmes, die in de jaren '70 in zwang geraakten onder invloed van drummer Tony Allen en de grote (en onnavolgbare) Fela Kuti. Eén van de huidige discipelen van het genre is de Nigeriaans-Britse toetsenist Dele Sosimi (°1963). Na eerder zowel in Fela Kuti's band Egypt 80 als in Femi Kuti's Positive Force Band gespeeld te hebben, ging Sosimi de solo-toer op en vervult hij momenteel de rol van ambassadeur van het genre, middels zijn eigen "Dele Sosimi Afrobeat Foundation", die in Londen gevestigd is.

Een aanvankelijk vrij karig gevulde Kuub leek nu niet meteen de meest ideale locatie voor een zwoel en zweterig afrobeat-concert, maar de aanstekelijk enthousiaste Sosimi kreeg de meeste ledematen in de zaal toch in beweging. Zoals je van een afrobeat-ambassadeur mag verwachten, waren alle typische kenmerken van het genre aanwezig : funky elementen, een doorgedreven en repetitieve ritme-sectie ondersteund door eenvoudige gitaarriffs, blazers, politiek-sociale songteksten,  songs die doen denken aan lange improvisatie-sessies. Met acht bandleden was de podium-bezetting iets te mager om van een heus afrobeat-orkest te kunnen spreken, maar dat kon de pret niet drukken.

De drie blazers kregen elk de kans om te soleren. Justin Thurgur op trombone, Eric Rohner op alt-sax en vooral de bevallige Tamar Osborn op bariton-sax (tijdens wat voor mij het beste nummer van de avond was : het trage en bezwerende 'We siddon we dey look') kweten zich daarbij uitstekend van hun taak. Aan Phil Dawson (gitaar), Kunle Olofinjana (drums) en Suman Joshi (basgitaar) was het om de eindeloos voortkabbelende afrobeat-groove in gang te houden. Ondersteunende vocalen (en lichtjes erotiserende heup-bewegingen) werden verzorgd door een exotische schone, waarvan de naam me helaas ontvallen is.

De set-list had vooral het laatste album "You No Fit Touch Am" (2015) als bron. De nummers zijn in feite bijna allemaal onderling uitwisselbaar (wegens allemaal in de afrobeat-ketel gevallen), maar daarom niet minder aanstekelijk. Met slechts een tiental nummers wisten Sosimi en de zijnen gedurende twee uur te boeien en bracht de man bovendien nog wat extra kennis bij over het menselijk lichaam : de zone tussen navel en knie werd door Sosimi immers de "funk"-zone gedoopt (aanvankelijk dachten we dat hij het over de "fuck"-zone had), een zone die je lekker in beweging moet zien te houden in alle mogelijke graden, een kunst die Sosimi duidelijk onder de knie had en met graagte tijdens de afterparty wilde delen met gewillige dames. Ook na afloop van het concert bleek Sosimi aan de CD-stand een enorm levenslustige en guitige kerel te zijn. Een vermakelijke avond rond een heerlijk genre, dat je helaas niet vaak meer in concert-vorm kunt meemaken.


Set-list :

1. I don't care
2. Money got the power
3. You no fit touch am
4. Wahalla
5. We siddon we dey look (straight molin')
6. No long things
7. Ya hand
8. Too much information
9. Sanctuary
10. E go betta