Any way the wind blows

Kaleidoscopische multi-plot film-fleuve uit 2003, ontsproten uit het brein van dEUS-frontman Tom Barman die tekende voor het scenario, de regie en de samenstelling van de uitstekende soundtrack. Zoals gebruikelijk in de multiplot-format, volgen we een groot aantal personages die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben maar vroeg of laat elkaar toch tegen het lijf zullen lopen. De surrealistische 'windman' is een intrigerend personage, de twee Gentse types zorgen voor de komische noot, de muziek is zoals gezegd uitstekend, en de fuif (die zowat de ruggegraat van de film vormt) is mooi gefilmd en bevolkt met hip volk. Aan de plot is vanalles aan te merken (Barman kan in dit opzicht nog veel leren van andere multiplots zoals short cuts of magnolia), maar voor een debuut is de verfilming technisch opvallend goed. Barman zelf doet in de slotscène (de pinguindans) nog een kleine Hitchockiaanse cameo. Ook leuk om Matthias Schoenaerts aan het werk te zien. Deed me herinneren aan een episode uit mijn kotperiode, toen ik samen met een kotgenoot op een winternacht een episch sneeuwballengevecht uitvocht tegen Matthias en Julien Schoenaerts op een totaal verlaten Carolus Boromeusplein.

Any way the wind blows