Open Doek - dag 1

The Bow (Kim Ki-duk, 2005)

Een oude man verblijft op zijn vissersboot in het gezelschap van een jong meisje, dat hij tien jaar voordien heeft gevonden. De man wacht vol geduld op de zeventiende verjaardag van het meisje, want is zinnens om dan met haar te huwen. De man en het meisje onderhouden een woordenloze relatie. Af en toe meren er vissers aan op de boot. Wanneer die te zeer lonken naar het meisje, haalt de oude man pijl en boog boven. Zo kabbelen de dagen verder op het ritme van de zee, totdat een knappe jongeman zich aandient op de boot. De wereld van het meisje staat plotsklaps op zijn kop, en de oude man beseft wanhopig dat zijn toekomstige bruid hem ontglipt. Hij zal haar echter niet zonder slag of stoot laten gaan ...

De Koreaanse cineast Kim Ki-duk kan al seer serieuze adelbrieven voorleggen (met op kop het magistrale Bin-jip, Samaritan girl en de horror-fabel The Isle), dus mijn verwachtingen waren hooggespannen. Hoewel the Bow een mooi verfilmde fabel is met een poëtisch, magisch-realistisch slot, schiet Kim Ki-duk echter minder scherp dan zijn oude protagonist. De soundtrack is zeer melig, op het ergerlijke af, en de plot heeft geen scherpe angel zoals dat in Ki-duk's andere films wel het geval is. Op dit ogenblik legt Ki-duk de laatste hand aan Time, een film over een vrouw die extreme plastische chirurgie ondergaat om haar relatie te redden. Laten we hopen dat hij ook zijn filmstijl een extreme make-over laat ondergaan.





The world (Jia Zhang-ke, 2004)

Aan de rand van het snel groeiende Peking ligt een groot thema-park, vol schaalmodellen van wereldberoemde gebouwen en monumenten. We volgen een aantal mensen die werken in het park : hoofdzakelijk in beeld zijn Tao, een danseres die opdraaft in kitscherige shows die in het park worden opgevoerd, en haar vriend Taisheng, die er als bewaker werkt. Hun onderlinge communicatie verloopt niet vlot. Enkel met Anna, een russische danseres, lijkt ze een oprechte vriendschap te kunnen aanknopen. Voor de toeristen wordt een schone schijn opgevoerd, maar achter de coulissen spelen zich kleinmenselijke drama's en relatieproblemen af.

Zhang-ke koos het themapark als metafoor voor het veranderende China, dat door de snel oprukkende industrialisatie zijn culturele eigenheid lijkt te verliezen en verandert in een grauwe en oppervlakkige bouwwerf, waarin mensen meegezogen worden in een groeiende vereenzaming. Dialogen worden bijna nog uitsluitend per sms gevoerd (in de film opgevoerd middels zeer mooi uitgewerkte animatie-interludia). The world sluit - zowel qua thematiek als qua filmstijl - haast naadloos aan bij Zhang-ke's Platform, dat een theatergezelschap volgt doorheen enkele recente decennia van de chinese geschiedenis, en bij Unknown pleasures, dat de focus legt op een paar jongeren op drift. Ondanks de lengte (140 minuten) bleef de film boeiend tot op het einde, niet in het minst door de sterke acteerprestaties. Zeer relevante maatschappij-kritische cinema.