Open Doek - dag 5

Perpetual motion (Ning Ying, 2005)

Niuniu is hoofdredactrice van een modemagazine. Ze vermoedt dat één van haar drie vriendinnen een relatie heeft met haar man, een gevierd schrijver. Om te ontdekken wie de schuldige is, nodigt ze haar vriendinnen uit om samen met haar het chinese Nieuwjaar te vieren. De vier vrouwen knabbelen op kippenpootjes (een hilarische scène die minutenlang duurt), roddelen tot in de pikantste details over hun relaties, spelen mahjong, halen herinneringen op, kijken naar patriottische tv-shows, ... totdat een tragisch telefoontje hen met een harde slag terug in de werkelijkheid smakt.

Het genre van de 'vrouwenpraatfilm' is altijd een wandeling op het slappe koord (kijk maar naar Come back to the five and dime, Jimmy Dean, Jimmy Dean van Robert Altman), die meestal het evenwicht niet bewaart. Perpetual motion is echter misschien wel het beste dat ik ooit in het genre gezien heb. Hoewel de film zich volledig afspeelt binnen de contouren van enkele kamers en beperkt blijft tot gesprekken tussen de vijf vrouwen (de vier vriendinnen en de oude gezinskok), boeit de film moeiteloos tot de laatste minuut. De dialogen zijn messcherp, ironisch, en nogal expliciet voor een chinese film. Opmerkelijk is de keuze van de cast (op één na geen actrices) : de gastvrouw wordt gespeeld door een in China zeer bekende auteur, de moeder van deze actrice speelt de oude kok en was ooit de persoonlijke engelse vertaalster van Mao, de flamboyante Madame Ye is de dochter van de voormalig minister van buitenlandse zaken van China, de biseksuele Lala wordt vertolkt door een bekend componiste, en enkel de rol van de gibberende Peking-matras Qinqin wordt door een professionele actrice vertolkt. Het enige storende element in de film was het slecht gekozen gebruik van sommige camera-effecten, die compleet misplaatst waren. Voor het overige een absolute aanrader, zeker voor de theaterliefhebbers.