The matrix reloaded

Regie : Andy & Larry Wachowski (2003)

Tweede deel van de overbekende Matrix-trilogie. Neo is zich ondertussen bewust van het feit dat hij 'de ware' is, wiens taak het is om de mensheid voorgoed te bevrijden van het juk van de machines. Maar een immens leger sentinels graaft zich een weg naar de rebellenstad Zion om alle mensen uit te roeien, en de klok tikt. Neo en zijn metgezellen keren terug naar het Matrix-universum, gaan er op zoek naar de zogenaamde 'sleutelmaker', en banen zich tenslotte een weg naar de architect, de ontwerper van de Matrix. Het onderhoud met de architect verloopt echter niet als verhoopt en Neo krijgt er slecht te nieuws te horen, van dien aard dat alle hoop verloren lijkt ...

Ik voelde me enorm betwixt and between na het bekijken van deze prent. Hoewel het verrassingseffect van de eerste matrix-film er niet meer is, blijven de vecht- en actiescènes verbluffend om volgen. De production design van de decors is uitermate minutieus uitgewerkt en de look van de hele prent is zeer cool : niet alleen de zichzelf eindeloos copiërende Mr. Smith en zijn trawant-agenten, maar ook het markante kwartet dat Neo naar de sleutelmaker leidt : de pedante Merovingian, zijn vrouw Persephone (een verrukkelijke Monica Bellucci), en hun twee lijfwachten (de albino-twins op de poster) : het ziet er allemaal enorm stijlvol uit. De achtervolgingscène op de snelweg is een klassieker die nét niet over the top gaat.

Maar ondanks al deze visuele flair is de prent toch een lege doos. Vooral in het begin sleept de film zich nodeloos lang voort met als enige bindmiddel de pompeuze dialogen die Keanu Reeves (sowieso al een acteur met een zeer beperkt rayon) en Laurence Fishburn uit hun strot moeten wringen. Op den duur geef je echt geen zier meer om de profetieën van het Orakel en kan het je geen ruk meer schelen of Zion al dan niet naar de haaien gaat. Met wat knip- en plakwerk was deze sequel zelfs overbodig geweest en had de trilogie gemakkelijk tot twee films herleid kunnen worden.

De meest markante scène vond ik de vechtscène waarbij Neo het opneemt tegen een eindeloos aantal Misters Smith. De grens tussen cinema en videogame vervaagde totaal, want in de loop van de vechtscène namen de computergraphics het volledig over en zat je dus daadwerkelijk naar een game-demo te kijken. Toch een gedurfde trick van de Wachowski-broers en in mijn ogen een statement over de rol van CGI-effecten in de hedendaagse cinema.

www.whatisthematrix.warnerbros.com