The cheat

Regie / Productie : Cecil B. DeMille (1915)

De spilzieke Edith is getrouwd met een arme aandelenhandelaar. Ze geeft elke dollar uit aan schone schijn voor de high society en geraakt bevriend met Haka Arakau, een ogenschijnlijk charmante en steenrijke ivoorhandelaar uit Birma. Ze is tevens schatbewaarster van het Rode Kruis-fonds. Meegesleept door de aandelenhandel waagt ze een wilde gok met de haar toevertrouwde fondsen, maar ze verliest alles. Ze vertrouwt haar geheim toe aan Arakau. Deze pikt hier handig op in en betaalt haar het verloren geld terug, op voorwaarde dat zij zich aan hem geeft. Maar Edith heeft geluk : de investeringen van haar man brengen plots enorm veel geld op en ze tracht Arakau van zich af te kopen. Deze weigert echter en hij mishandelt Edith en brandmerkt haar zelfs. Edith schiet Arakau neer. De man van Edith vindt even later de gewonde Arakau, begrijpt meteen de hele situatie, en bekent zelf de aanslag om zijn vrouw te sparen. In een druk bijgewoond proces zit de man van Edith op de beklaagdenbank. Maar Edith houdt het niet meer uit, bekent alles en plein public en toont haar brandmerk. De massa ontsteekt in woede en de politie kan ternauwernood verhinderen dat Arakau door de massa gelyncht wordt. Edith en haar man gaan vrijuit ...

Cecil Blount DeMille (1881-1959) is één van de grote iconen van Hollywood. Hij nam tijdens de periode van de stomme film de fakkel over van D.W. Griffith en draaide tijdens deze periode een hele reeks huiselijke drama's en komedies. The Cheat wordt beschouwd als één van zijn beste films uit deze periode. DeMille schakelde moeiteloos over naar de geluidsfilm. Hij is de uitvinder van de zogenaamde Hollywood-taste : een film succesvol maken door er zoveel mogelijk elementen in te stoppen waar het grote publiek op afkomt. Spektakel, actie en een vleugje erotiek : DeMille wist steeds de juiste mix te vinden. Van het tachtigtal films dat hij draaide, waren er slechts zes verlieslatend. Al zijn andere films deden de boxoffice steeds rinkelen. Groots opgezette spektakelfilms waren zijn ding. De remake van The ten commandments (origineel uit 1923) werd hem echter teveel : tijdens de opnames in 1956 kreeg hij een zware hartaanval. Hij kon de film nog afwerken maar overleed korte tijd later.

De overlevende versie van deze film is een versie uit 1918. In de originele versie uit 1915 was de slechte aziaat van dienst een Japanner. Na protest van een Japanse belangenorganisatie en gelet op de precaire politieke verhoudingen tijdens WO I, werden de tussentitel-pancartes gewijzigd en werd de slechterik tot een inwoner uit Birma gedoopt. Nog een weetje omtrent The Cheat : het is de allereerste film op basis waarvan ooit een opera is geschreven, i.p.v. andersom (namelijk La forfaiture van Camille Erlanger).

Dé ster van de film is acteur Sessue Hayakawa in de rol van de doortrapte aziaat. Hij straalt een enorm charisma uit en was de allereerste aziatische ster in Hollywood. De critici prezen vooral zijn Zen-achtige acteermethode en het publiek viel massaal voor zijn goede looks. Hij bleef nog enkele jaren uiterst populair. Hij had blijkbaar een zeer grondige hekel aan zijn tegenspeelster in The Cheat (namelijk de rotverwende actrice Fanny Ward) en zou later verklaren dat hij met zeer veel plezier de scène speelde waarin hij Ward met een gloeiende stempel mocht brandmerken.

Ondanks het feit dat aziaten zeer karikaturaal worden geportretteerd en dat de rol van de vrouw verre van strookt met de huidige opvattingen over de gelijkheid der seksen, is The Cheat een prachtige film die ik ten zeerste kan aanbevelen.