Kill Bill Vol. 2

Regie : Quentin Tarantino (2004)

Wraakengel Uma 'Beatrix Kiddo' Thurman zet haar dodelijke queeste naar vergelding voort. Kijkers van het eerste deel zullen zich wel herinneren hoe Beatrix - een professionele killer in dienst van haar geliefde Bill - ontdekt dat ze in verwachting is van diens kind, hoe ze een ander leven wil voor haar toekomstig kind en dus Bill ontvlucht, hoe Bill haar opnieuw op het spoor komt en hoe Bill - samen met vier handlangers - een poging onderneemt om Beatrix te vermoorden. Na vier jaar lang in een coma gelegen te hebben, zint Beatrix op wraak en vermoordt ze één na één alle handlangers van Bill om uiteindelijk met haar voormalige geliefde zelf geconfronteerd te worden. In deel één werden al op professionele wijze in mootjes gehakt : Vernita 'Copperhead' Green en O-Ren 'Cottonmouth' Ishii. Nog drie te gaan ...

Meer valt er in feite niet te vertelen over de plot van Kill Bill Vol. 2 : Kiddo vermoordt de laatste twee handlangers (Bill's broer Budd en de éénogige Elle Driver) en komt uiteindelijk bij Bill terecht. Een nogal dunne plot dus, maar Tarantino zou Tarantino niet zijn als hij er toch een mooi spektakelstuk van maakt, vooral voor de liefhebbers van exploitation-genres.

Hoewel de choreografie van de compleet-over-the-top vechtscènes van het eerste deel véél indrukwekkender waren dan de afrekeningen in het tweede deel, valt er nog voldoende lol te beleven aan de al dan niet subtiele knipoogjes naar diverse genres. Zo zijn er in het eerste hoofdstukje van het tweede deel ('chapter six : massacre at Two Pines') veel verwijzingen naar de klassieke Sergio Leone-westerns (de close ups, de grijs-grauwe kleuren, de Morricone-achtige muziek, ...).

Zonder enige twijfel mijn favoriete hoofdstukje is de flash-back naar de opleiding die Beatrix genoot van de legendarische martial arts-leraar Pai Mei ('chapter eight : the cruel tutelage of Pai Mei'). Een heerlijk hoofdstukje als eerbetoon aan de vloedgolf goedkope kungfu-films die de amerikaanse en europese filmmarkt in de jaren zeventig overspoelde, inclusief de krankzinnige zoom-effecten.

Zijn ook de moeite waard : de vertolking van David Carradine als Bill (ook dit is een eerbetoon van Tarantino en een overduidelijke knipoog naar de rol die Carradine vertolkte in de populaire tv-reeks Kung Fu uit de jaren zeventig). Ook de scène waarin Thurman levend begraven wordt en uit de lijkkist moet zien te geraken, is een aanrader (maar daar blijft helaas weinig van over op het kleine scherm).

Toch is het niet allemaal Tarantino-goud dat blinkt : de plot is in feite wel zééér dunnetjes (de spoeling is té dun om twee volle films mee te gaan) en de uiteindelijke slotconfrontatie met Bill (wat toch hét orgelpunt zou moeten zijn omdat er twee volle films lang naar toegewerkt wordt) is gewoonweg teleurstellend. Kortom : betere actie in het eerste deel, meer nuance en cinefiele diepgang in het tweede deel, een verrukkelijke Uma Thurman in alle delen ;) Maar met een rating van 8.1 op de imdb-schaal toch wel redelijk overschat.