Romper stomper

Regie/scenario : Geoffrey Wright (1992)

Een metro-station in Melbourne. Een jonge Aziaat wordt in elkaar geramd door een groepje neo-nazi's onder leiding van de charismatische Hando en zijn luitenant Davey. De skins vieren hun exploot in de lokale pub en pikken er het meisje Gabe op, dochter van een rijke kunstenaar en slachtoffer van incest. Ze wordt het liefje van Hando, maar ook Davey heeft een oogje op haar. Wanneer wat later blijkt dat de pub verkocht zal worden aan een groepje Aziaten, breekt de hel los. Er breekt een regelrechte oorlog uit tussen de skinheads en de Aziatische gemeenschap, maar de skins zijn in de minderheid. Zwaar uitgedund gaan de neo-nazi's op de vlucht, terwijl de spanning tussen Hando en Davey stijgt. Het loopt nog zwaarder uit de hand wanneer er doden vallen ...

Wright schetst een rauw en compromisloos portret van een generatie jongeren die - misleid door slogans van vreemdelingenhaat - terechtkomt in een spiraal van geweld. De wereld van haat waarin de neo-nazi's leven wordt nogal afstandelijk getoond in al zijn rauwheid, waardoor de film blijkbaar in sommige extreem-rechtse milieus tot een cultclassic is uitgegroeid en daarmee een averechts effect teweegbracht. Onterecht, want ondanks de koude en schijnbaar a-politieke aanpak van regisseur Wright is de boodschap toch duidelijk : blinde haat mondt onvermijdelijk uit in een doemscenario en brengt nooit zoden aan de dijk.

Russell Crowe speelt één van zijn eerste grote rollen als de charismatische neo-nazi Hando. Oorspronkelijk was de rol van Hando toegewezen aan een andere acteur die er echter kaalgeschoren niet al te dreigend uitzag. Crowe scheerde zijn hoofd kaal, leefde zich in in de rol en wist zodoende regisseur Wright te overtuigen. Tijdens de opnames werd Crowe overigens gearresteerd toen hij buiten de set op straat rondliep in zijn nazi-outfit.

Naast flarden muziek van Mahler bestaat de soundtrack vooral uit een aantal energieke Oi!-songs die speciaal voor de film werden geschreven en werden ingespeeld door een studioband. Songs zoals The smack song, Pullin' on the boots, Fuehrer fuehrer en Fourth reich fighting men.

Nog een ranzig feitje : Daniel Pollock (Davey in de film - links op de foto naast Crowe) pleegde zelfmoord nog vóór de release van de film door voor een trein te springen. Een heroïneverslaving en de relatiebreuk met co-actrice Jacqueline McKenzie (Gabe in de film) werden hem fataal. Crowe schreef een nummer over de zelfmoord ('The night that Davey hit the train'), een nummer dat hij overigens meermaals speelde met zijn hobbygroepje 30 Odd Foot of Grunts.