Unforgiven

Regie - productie : Clint Eastwood (1992)

Kansas, 1880. Voormalig pistoolheld en killer William Munny leeft al meerdere jaren teruggetrokken op een boerderij, samen met zijn twee kinderen. Na de dood van zijn vrouw tracht hij de eindjes aan elkaar te knopen en in het reine te komen met zijn rauwe verleden.

Wanneer in het klein dorpje Big Whiskey een hoertje zwaar verminkt wordt en haar collega's een premie beloven aan de persoon die de daders van de verminking ombrengt, besluit Munny om zich een allerlaatste keer de rol van premiejager aan te meten. Samen met zijn oude partner Ned en met het jonge heethoofd The Schofield Kid gaat Munny op pad. Maar in Big Whiskey zwaait sheriff Little Bill Dagett met harde hand de plak, met een zero-tolerantie voor wapens. Premiejager English Bob moet het harde beleid van Little Bill aan den lijve ondervinden en wordt het dorp uitgejaagd. Zullen Munny en zijn maats hetzelfde lot ondergaan ?

Met deze revisionistische western schoot Clint Eastwood pal in de roos. De film sleepte maar liefst negen oscarnominaties in de wacht, waarvan er vier werden verzilverd (o.a. voor beste film en beste regisseur). Het is wellicht de beste film die Eastwood ooit maakte en het is tevens diens definitieve afrekening met het genre dat Eastwood tot een ster bombardeerde : de western.

Alles klopt aan deze film : er is vooreerst het geweldige script (reeds twintig jaar eerder geschreven onder de titel 'The William Munny killings') van de hand van David Webb Peoples, dat afrekent met alle clichés van het genre en dat de nadruk legt op de diepe gelaagdheid en morgel ambiguïteit van de diverse personages, met een sterke anti-geweld onderstroom. Er is de superieure sterrencast, aangevoerd door Clint himself en vervolledigd door kanonnen zoals Morgan Freeman, Richard Harris en Gene Hackman (oscar voor beste mannelijke bijrol). En er is de subtiele maar uiterst efficiënte visuele flair waarmee Eastwood en cinematograaf Jack Green het geheel in beeld hebben gezet.

Eastwood droeg deze film op aan Sergio Leone en Don Siegel, dé twee regisseurs bij uitstek die de carrière van Eastwoord in grote mate hebben gevormd. Unforgiven is niet alleen een poging van Eastwood om af te rekenen met de mythen van de western, maar ook met zijn eigen mythe. De lyrische schoonheid van het geweld in de Leone-westerns en de manier waarop Dirty Harry het recht in eigen handen neemt in de Siegel-films, hadden Eastwood immers een aura van geweldverheerlijking gegeven. Een onterecht label dat Eastwood met Unforgiven definitief van zich heeft afgeschud.