Chris Isaak (AB - 22.04.2007)

Ik heb Chris Isaak altijd graag gemogen. Je moet bij hem natuurlijk niet aankloppen voor muzikale vernieuwing, maar met zijn gladde looks, indrukwekkende stemtechniek en zoetgevooisde songs heeft hij ooit al aan talloze mensen kippevel bezorgd (mezelf incluis).

Mijn verwachtingen voor dit concert waren zeer hooggespannen omdat ik de man nog nooit eerder live aan het werk zag. Met een zeer degelijk en gediversifieerd concert werden de verwachtingen echter meer dan ingelost. Isaak werd bijgestaan door een franjeloze maar oerdegelijke begeleidingsband en de geluidskwaliteit was oorstrelend goed. Het belangrijkste instrument van de avond zou het stemgeluid van Isaak blijken te zijn : zijn stemtechniek (zwaar schatplichtig aan Roy Orbison) weet in elke song het juiste gevoel te leggen. Of het nu om een gevoelige crooner gaat (wicked game), een melancholische en ingehouden song (graduation day) of pure rock 'n roll (Speak of the devil), het rayon van zijn unieke stem kan het allemaal moeiteloos aan.

Het was duidelijk te merken dat Isaak en zijn band goed op elkaar ingespeeld zijn en al meer dan 20 jaar in dezelfde bezetting op de planken staan. De band voelt zich thuis op een podium en straalt spelplezier uit zonder daarom aan muzikale klasse te moeten inboeten. De vooraf ingestudeerde grapjes (die je van mijlenver zag aankomen) neem je er graag bij en worden trouwens goedgemaakt door de spontane ingevingen van Isaak (zoals de begroeting van de mensen op de balkons van de AB met "thanks to the people in prison for attending the show").

Er werd stevig rockend van start gegaan, met als rustpunten de klassiekers Wicked game en Somebody's crying. Halfweg de eerste set werd de klasse van Isaak nog meer benadrukt toen de band een aantal nummers speelde in een unplugged-setting. Geen mens kon onberoerd blijven toen Isaak een accoustische solo-versie gaf van Waiting, kort gevolgd door het even mooie Graduation day (zoals vele andere songs uit het succesalbum Forever blue). Isaak beseft natuurlijk terdege bij wie hij de mosterd haalde, vandaar de eerbetonen aan Roy Orbison (Only the lonely), Elvis Presley (Don't be cruel) en Buddy Holly (Blue days black nights). Ook Blue hotel mocht natuurlijk niet ontbreken, waarmee de bisronde werd ingezet (met Isaak in zijn gekende spiegelkostuum). Het spelletje met de dansende meiden op het podium tijdens Honey bee ging wel ietwat de mist in, maar nummers als Forever blue en Dancin' veegden deze misstap alras onder de mat. Na dit concert van 1.45u was Isaak trouwens niet te beroerd om zich bij een felbezochte merch-stand tussen de fans te begeven.

Uit mijn eigen herinneringen en uit enkele andere recenties heb ik ongeveer de volgende setlist kunnen samenpuzzelen :

Lonely with a broken heart
Let's have a party
Let me down easy
Speak of the devil
Somebody's crying
Wicked game
Go walking down there
One day
I want you to want me
Waiting
Two hearts
Except the new girl
Graduation day
Can't do a thing (to stop me)
Blue days black nights
It wouldn't be the same without you
Blues stay away from me
Only the lonely
Baby did a bad, bad thing (fade out met Don’t be cruel)
Gone ridin’
***
Blue Hotel
San Francisco days
Honey bee
Forever blue
Dancin'
I'll go crazy

Na dit optreden kan ik enkel maar besluiten : some guys have all the luck !