Open doek : Cronica de una fuga

Regie : Adrián Caetano (2006)

In de jaren '70 gaat Argentinië gebukt onder een dictatuur, geschoeid op fascistische leest. Duizenden burgers worden ontvoerd, gefolterd en geëxecuteerd. Zo ook de jonge voetballer Claudio Tamburrini. Op verdenking van linkse sympathieën wordt hij ontvoerd door leden van de militaire junta en wordt hij naar Sere Mansion, een geheime villa van de junta, gebracht. Hij zal er vier maanden doorbrengen in gevangenschap, onderworpen aan een keihard regime van foltering, uithongering en mentale afmatting. Het is maar een kwestie van tijd vooraleer Claudio geëxecuteerd zal worden. Samen met een paar medegevangen beraamt Claudio een plan om uit de villa te ontsnappen ...

Realiteit overtreft dikwijls fictie. Zo ook in dit geval. Deze prent, die zich laat bekijken als een keiharde en spannende thriller, is immers gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Claudio Tamburrini, die zijn wedervaren neerpende in het boek "Pase libre".

Een geweldige film dus, waarbij regisseur Caetano er perfect in slaagt om de benauwende sfeer van een dictatuur op te wekken, met de foltervilla van de junta als ideale setting : de kale en grote kamers, de ijselijke kreten uit aangrenzende ruimtes, de voetstappen van de sadistische bewakers, ... : met een aantal cinematografische ingrepen bereikt Caetano een maximaal effect. Intimiderende groothoekbeelden worden afgewisseld met scherpe closeups, ondersteund door dreigende muziek. Hoewel het verhaal op zich anecdotisch is (en dus slechts een beperkt beeld schetst van de problematiek van de vele duizenden desaparecidos), is een aangrijpendere kroniek van de lotgevallen van een junta-slachtoffer nauwelijks denkbaar.

Voeg daarbij nog de uitstekende acteerprestaties (van o.a. hoofdrolspeler Rodrigo De La Sema), en je hebt een perfecte thriller in een pijnlijk historisch kader. Het is bovendien voor de Argentijnen een nieuwe stap in het verwerken van een aantal gitzwarte bladzijden uit hun verleden. Cronica de una fuga is daarmee een meer dan waardige opvolger voor het tevens zeer sterke en thematisch verwante Garage olimpo (Marco Bechis, 1999).