Open doek : Hamaca paraguaya

Regie : Paz Encina (2006)

Een ouder koppel wacht in een niet nader genoemde afgelegen plek in het binnenland van Paraguay. Ze wachten op de regen die maar niet wil komen, op het ophouden van het geblaf van die vermaledijde hond, op de terugkomst van hun zoon ...

Al enige tijd geleden vertrok hun zoon om mee te vechten in een niet nader genoemd grensconflict (bedoeld wordt de zogenaamde Chaco-oorlog die in 1935 woedde tussen Paraguay en Bolivië). Tegen beter weten in blijven Candida en Ramon hopen op de terugkomst van hun zoon.

Hamaca Paraguaya is een bevreemdende ervaring die het nodige geduld vergt van de kijker. De filmstijl is minimalistisch tot het uiterste. De ganse film bestaat uit slechts een twintigtal shots, waarbij de camera nooit beweegt en waarbij (één of twee shots uitgezonderd) nooit een close-up te zien is. Zo duurt het openingsshot (het oudere koppel in hun hangmat, gefilmd in de verte) een tiental minuten, met als enige soundtrack het ritselen van het woud en de alledaagse gesprekken tussen man en vrouw. Wachten op Godot in het binnenland van Paraguay. De alledaagse monotonie als therapie voor het verlies van een naaste.

Er rustte een grote druk op de schouders van de jonge regisseuse Paz Encina, die met deze film niet alleen haar debuut maakte maar die - hoe krankzinnig het ook klinkt - de eerste film maakte in Paraguay sedert 1978 ! De film was een onverwacht succes, niet alleen bij de artcinema-liefhebbende intellegentsia, maar vooral bij de gewone bevolking. Het feit dat de film volledig werd opgenomen in het guaraní (een dialect van de plaatselijke indianenbevolking), zal daar wel niet vreemd aan zijn.