Spider-Man 2

Regie : Sam Raimi (2004)

Peter Parker (Tobey Maguire) begint steeds meer moeite te krijgen met zijn alter ego van superheld. Niet alleen wordt Spider-Man in de pers steevast afgeschilderd als een crimineel, bovendien kampt Parker met geldproblemen én kan hij niet voluit het meisje van zijn dromen (Kirsten Dunst) het hof maken omdat hij vreest dat hij haar hiermee in gevaar zou kunnen brengen. Tot overmaat van ramp laten zijn superkrachten hem af en toe in de steek omdat hij zijn focus verliest. Hij besluit dan ook om zijn spiderman-spandex aan de haak te hangen en zich niet langer te bemoeien met het bevechten van geboefte allerhande.

Maar gelukkig is er nog Dr. Otto Octavius (Alfred Molina), een goedhartige kernfysicus die een gevaarlijk fusie-experiment op poten zet. Eén en ander loopt grondig mis en Otto transformeert in de gevaarlijke gek Doc Ock, een mutant met een stel krachtige grijparmen die vastgeankerd zitten in zijn ruggegraat. Wanneer Doc Ock het eerder mislukte experiment nog eens dunnetjes wil overdoen en hiermee de hele stad dreigt op te blazen, kan alleen Peter Parker hem tegenhouden. Maar dan moet hij opnieuw in het vel kruipen van zijn gehate alter ego ...

Ik kan niet anders besluiten dan dat cultregisseur Sam Raimi in een strak studio-keurslijf zat (al even strak als het Spiderman-spandexje) toen hij deze popcorn-blockbuster inblikte. Natuurlijk is het niet allemaal kommer en kwel want het blijft leuk om Spider-Man tussen de wolkenkrabbers te zien rondzwiepen, maar het scenario is zeer magertjes en hangt met haken en spinrag aan elkaar. De geniale wetenschapper die na een mislukt experiment een gevaarlijke gek wordt ... De superheld die in een identiteitscrisis zit omdat de grote verantwoordelijkheid die op hem rust, hem verhindert om het meiske van zijn dromen binnen te doen ... : Yawn ! I couldn't care less ...

Onbegrijpelijk dat deze film hoog scoort in de IMDB-rankings. De film sleepte een oscar voor beste visuele effecten in de wacht, en ook dit verbaast me ten stelligste. Ik vond de CGI-effecten zeker niet van dien aard dat ze me van mijn sokken bliezen. Maar het feit dat ik deze prent op het kleine scherm zag, zal daar wel niet vreemd aan zijn (alsmede mijn groeiende ergernis o.w.v. het zwakke script).

Tobey Maguire is wel een goede keuze als Spider-Man maar komt nauwelijks aan deftig acteren toe (terwijl hij dat wel in zijn mars heeft - denken we maar aan mooie films zoals Pleasantville, The Ice Storm en The cider house rules). Van Kirsten Dunst heb ik nooit natte dromen gehad, hoewel haar steve tijpels in de slotscènes een serieuze rol voor hun rekening nemen. Het is vooral genieten van het uitstekende acteerwerk van karakteracteur Alfred Molina als Doc Ock. In het muffige scenario houdt hij wonderwel stand en trekt daarmee de film nog net over de streep.

Over enkele weken komt de derde film uit de reeks in de zalen. Ik heb er niet meteen een goed oog in, want de trailer gaat gewoonweg verder op dezelfde melige toer. Maar misschien kom ik er ditmaal toe om het ding in de cinema te gaan bekijken en verander ik alsnog mijn mening over deze Marvel-superheld, die teveel tijd spendeert met gevangen te zitten in zijn eigen web.

Sony Pictures Spiderman website