The naked city

Regie : Jules Dassin (1948)

"There are eight million stories in the Naked City; this has been one of them."

Een knappe jongedame wordt gewurgd teruggevonden in de badkuip van haar appartement in hartje Manhattan. Politie-inspecteur Dan Muldoon en zijn jonge assistent Jimmy Halloran (zo'n beetje De Cock en Vledder van New York) worden belast met de taak om haar moordenaar te vinden. In hun zoektocht komen ze diverse schimmige figuren tegen uit het inbrekersmilieu ... De finale confrontatie vindt plaats op de Williamsburg Bridge ...

Afgaande op deze plot zou je alras besluiten dat het om een doorsnee film noir gaat, inclusief de nodige femmes fatales, ruige gangsters, keiharde politieagenten, hardboiled dialogen en het genre-gebonden gebruik van licht & schaduw. Niets is echter minder waar. Inspecteurs Dan & Jimmy worden afgeschilderd als mensen van vlees en bloed en hun speurwerk wordt zelfs op semi-documentaire wijze getoond. Geen enkele femme fatale passeert de revue en de moordenaar blijkt geen coole gangster te zijn, maar gewoonweg een worstelaar op retour. Ook het camera-gebruik is zeer a-typisch (dit wordt trouwens bij de aanvang van de film off camera aangekondigd door producer/verteller Mark Hellinger, die kort na de première van de film overleed) : de film is slechts gedeeltelijk opgenomen in studio-decors, maar werd voornamelijk geschoten in de straten en gebouwen van Manhattan. De film had dan ook de ambitie om meer te zijn dan zomaar een thrillerverhaaltje. Het moest ook een portret zijn van de New Yorkers zelf en moest een realistische weergave zijn van een politieonderzoek naar een misdaad, ontdaan van alle filmische glamour.

Deze originele invalshoek wierp zijn vruchten af. Niet alleen werden de originele editing en cinematografie beloond met twee oscars, de film was tevens de inspiratiebron voor een gelijknamige TV-serie die liep van 1958 tot 1963.

De titel was overigens gebaseerd op een gelijknamig foto-compendium van fotograaf Arthur "Weegee" Fellig (op wiens kenschetsende zwart/wit-foto's trouwens ook de algemene look van de film gebaseerd zou zijn). Toen producer Mark Hellinger de fotocollectie van Weegee doorbladerde, wist hij meteen dat diens foto's de perfecte weergave waren van de visie die hij voor ogen had voor de verfilming van een script, dat oorspronkelijk de naam 'Homicide' droeg. New York moest in feite zelf het hoofdpersonage van de film vormen en de realistische fotografie van Weegee vormde hiervoor de ideale bron. Op deze webstek en ook hier kun je een aantal mooie foto's terugvinden van deze chroniqueur van het leven in New York in de jaren '40 en '50. Een absolute aanrader voor de liefhebber !