Your friends & neighbors

Regie & scenario : Neil LaBute (1998)

"Three couples. A dozen relationships. A million problems."

Theaterleraar Jerry krijgt klachten van zijn vriendin Terri dat hij teveel wauwelt tijdens de seksuele daad. Het is een symptoom voor hun relatie in verval. Jerry zoekt derhalve aandacht bij Mary, de echtgenote van zijn goede vriend Barry. Terri zoek haar heil in een lesbisch avontuur met Cheri, een museummedewerkster. Barry lucht zijn hart bij zijn vrijgevochten vriend Cary, die uiteindelijk bij Mary in bed zal belanden ... Volgt U nog ? Jerry bedriegt Terri met Mary. Terri bedriegt Jerry met Cheri, Barry zoekt troost bij Cary. Cary neukt met Mary ...

Amper één jaar na zijn confronterende regiedebuut "In the company of men" komt LaBute opnieuw op de proppen met een interessant en zwartgallig traktaat over het faillissement van intermenselijke relaties. De keuze van de namen van de zes protagonisten is duidelijk niet lukraak gebeurd : het maakt niet uit of we Jerry, Terri, Mary, Barry, Cary of Cheri in beeld zien, het zijn allemaal zielige figuren die niet in staat zijn om hun ego's opzij te zetten als het op relaties aankomt.

Your friends & neighbors is een praatfilm pur sang en staat (of valt) derhalve met de kracht van de dialogen en de acteerprestaties. Dat LaBute een talent heeft om vlijmscherpe dialogen te schrijven, had hij al bewezen met zijn regiedebuut, hoewel hij hier gematigder voor de dag komt dan in In the company of men. Eén scène echter valt op de maag als een blok beton en is m.i. een instant classic : de drie vrienden Jerry, Barry en Cary zitten samen in de sauna en verklappen elk hun beste seksuele ervaring. De lange monoloog annex biecht van Cary (een sterke rol van Jason Patric, die de film trouwens mee produceerde) komt erop neer dat hij nooit in zijn leven zoveel genot ervoer als toen hij als student samen met een paar medestudenten een weerloze jongen verkrachtte in de douches van de gymzaal. De lengte van de monoloog, het complete gebrek aan relativerende humor, het uitgestreken gezicht van Jason Patric, ... het doet je als kijker zéér ongemakkelijk voelen.

De cast is grotendeels uitstekend. Naast de reeds genoemde Jason Patric vallen vooral de vrouwen op (Catherine Keener als de zelfbewuste Terri, Nastassja Kinski als de verleidelijke Cheri, Amy Brenneman als de fragiele Mary). De heren vallen een beetje uit de toon. Jason Patric is zeer sterk maar komt slechts weinig aan bod. Aaron Eckhart (de grote klootzak uit In the company of men en een vaste LaBute-acteur) kwam speciaal voor de rol een pak kilo's bij maar acteert nogal ingehouden. Grootste smet op de film is overduidelijk Ben Stiller in de rol van Jerry. Hij kan zich beter beperken tot flauwe komedies. Ik zal nooit een Stiller-fan worden.

Ook interessant : de film valt op door een compleet gebrek aan soundtrack, behalve tijdens de begin- en eindcredits. Dan horen we Enter sandman in de versie van Apocalyptica. Het voelt vreemd genoeg aan als de ideale achtergrondmuziek voor een bitter relatiedrama.

Laten we echter hopen dat LaBute binnenkort nog eens zijn scherpe pen bovenhaalt, want met The Wicker Man (2006) was LaBute verantwoordelijk voor één van de slechtere remakes uit de filmgeschiedenis (een nieuwe versie van de gelijknamige Britse thriller uit 1973 - zie ook hier) en voor de zoveelste draak in de carrière van Nicolas Cage. Sedert zijn twee sterke openingsfilms lijkt het vet een beetje van de soep te zijn bij LaBute.