Big fish

Regie : Tim Burton (2003)

Wanneer Edward Bloom op sterven ligt, tracht zijn zoon Will om zijn vader beter te leren kennen. Zijn hele leven immers vertelde Edward de meest wilde verhalen die Will altijd afdeed als wilde fantasie. Hoe de kleine Edward in het glazen oog van een heks zag op welke manier hij zou sterven. Hoe Edward op de geboortedag van zijn zoon een enorm grote meerval ving met behulp van zijn trouwring. Hoe hij in het perfecte dorpje Spectre terechtkwam. Hoe hij zijn dorp verloste van een immense reus. Hoe hij drie jaar in een circus werkte om informatie te bekomen over het meisje van zijn dromen. Hoe hij tijdens de Koreaanse oorlog een gevaarlijke missie ondernam met behulp van een siamese tweeling ... Het ene verhaal al ongeloofwaardiger dan het andere. Maar op het sterfbed en tijdens de begrafenis van zijn vader ontdekt Will dat fictie en waarheid dichter bij elkaar liggen dan hij aanvankelijk had gedacht ...

Het is altijd leuk om te vertoeven in de speeltuin van Tim Burton. Toch valt het op dat Burton zich een tikje heeft ingehouden. De visuele flair is er nog wel maar is steeds onderdanig aan het vader/zoon-thema. De relatie tussen vader en zoon staat centraal en de film was trouwens voor Burton zelf een soort verwerkingsproces na het verlies van zijn eigen vader. De mooiste scene is dan ook niet terug te vinden in gebeurtenissen die zich afspelen in sprookjesachtige decors, maar is simpelweg de confrontatie op het einde van de film tussen vader en zoon. Een sober sterfbed in een ziekenhuis : daar wordt Burton volwassen.

Ewan McGregor is de gedroomde acteur voor de rol van de jonge Edward Bloom. Met zijn frisse verwondering en naïeve glimlach verwarmt hij de wereld rondom hem. Helaas balanceerde Albert Finney in zijn vertolking van de oudere Edward Bloom regelmatig op het randje van het karikaturale. Aan grote namen geen gebrek in de bijrollen : Jessica Lange, Danny DeVito, Steve Buscemi, Helena Bonham Carter, ... Het moge duidelijk zijn dat Burton een grote naam is in Hollywood.

Big Fish mag dan soms wat aan de stroperige kant zijn (vooral de filmmuziek is in dat bedje ziek), wie wil er niet leven in de fantastische wereld van Edward Bloom ?

Website Big Fish