09 december 2007

Io non ho paura

Regie : Gabriele Salvatores (2003)

Een afgelegen en landelijk gebied in Italië. De negenjarige Michele ontdekt nabij een verlaten landhuis een grote put waarin Filippo, een leeftijdsgenootje, gevangen zit. Filippo is enorm verwaarloosd. Michele sluit vriendschap met de jongen en brengt hem af en toe drank en voedsel. Maar dan komt de gruwelijke waarheid aan het licht : Filippo is het ontvoerde zoontje van een rijke industrieel uit Milaan. Verscheidene dorpsgenoten van Michele hebben - onder druk van hun armzalige leefomstandigheden -samengespannen om Filippo te ontvoeren in de hoop een grote som losgeld te bekomen. Ook de ouders van Michele hebben boter op het hoofd ...

Scenarist Niccolò Ammaniti baseerde zijn script losjes op een waargebeurd verhaal. Wat de film echter boven het niveau van de gemiddelde ontvoeringsthriller doet uitstijgen, is het vertelperspectief : de gebeurtenissen worden bekeken door de ogen van een negenjarige jongen. Hierdoor baadt de film in een warme sfeer van kinderlijke onschuld die bruusk doorprikt wordt door de ruwe wereld van de volwassenen. De intelligente maar toch nog kinderlijke Michele wordt geconfronteerd met het feit dat zijn ouders ontvoerders zijn, wat zijn voorheen onvoorwaardelijke liefde voor zijn vader doet wankelen.

De film is dus verre van een thriller maar een warme coming of age-film. Een aparte rol is weggelegd voor het landschap : de wuivende graanvelden, de allesverschroeiende zon, het nooit aflatende getsjirp van de insecten, ... Dit alles vindt zijn weerklank in de trage en rustige filmstijl. Maar vervelend of langdradig wordt het nooit. Regisseur Salvatores - in 1991 oscarwinnaar met zijn Mediterraneo - raakt immers steeds de juiste toon en heeft in Giuseppe Cristiano (gecast uit maar liefst 540 kinderen !) een fantastische jonge acteur gevonden die een zeer geloofwaardige Michele neerzet.

Misschien geen film die de filmgeschiedenis op zijn kop zet, maar een zeer degelijke en evenwichtige prent, waarin elk shot op zijn plaats zit.

Een mooie en lange samenvatting van de film :

Geen opmerkingen: