Iron & Wine (AB - 18.01.2008)

Iron & Wine ! Dat is niet Bert Brosens op een congres voor vinologen, maar wel het muzikale alter ego van de folkrocker en singer-songwriter Sam Beam, afkomstig uit South Carolina maar momenteel residerend in Texas. De man heeft onder de naam Iron & Wine een drietal albums uitgebracht. The creek drank the cradle uit 2002, Our endless numbered days uit 2004 en het succesvolle album The shepherd's dog uit 2007.

De AB was voor dit seater-concert volledig uitverkocht. Voor de gelegenheid liet Beam zich omringen door een uitstekende begeleidingsband : zusje Sarah Beam op viool en vocals / LeRoy Bach (ex-Wilco, momenteel in de groep van Beth Orton) op keyboards / Chad Taylor op gitaar / Matt Lux op drums / Patrick McKinney op basgitaar / Paul Niehaus (ook actief bij Calexico en Lambchop) op pedal steel-gitaar / Ben Massarella op percussie.

Vanaf opener Lovesong of the buzzard was de toon gezet : de warme en ingetogen stem van Sam Beam (af en toe perfect aangevuld door de stem van zus Sarah) en een zeer crisp bandgeluid vormden de perfecte motoren voor het zielsstrelende oeuvre van Beam. Voeg daar nog de steeds aanwezige pedal steel aan toe die het geheel een mooi americana-randje meegeeft, en het is melancholie troef.

Naast het meesterlijke samenspel tussen de muzikanten en de heerlijke geluidskwaliteit, was het vooral genieten van de wijze waarop de groep de verschillende nummers naadloos in elkaar deed overvloeien. Wie gedacht had dat de show zich zou beperken tot het aframmelen van de songs van The shepherd's dog, trok grote ogen (of oren). Via al dan niet geïmproviseerde stukken werden de nummers aan elkaar geregen, waardoor er slechts enkele onderbrekingen waren in gans het concert. Zo wordt House by the sea (één van mijn persoonlijke favorieten) na een lang instrumentaal stuk plots omgetoverd tot The devil never sleeps. Zonder een batterij aan pedalen of technische snufjes slaagt Beam er trouwens in om best wel zotte dingen te doen met zijn gitaar. Met de nodige bagage aan fingerpicking kom je al een heel eind, zo blijkt.

Tot voor dit concert was ik enkel vertrouwd met The shepherd's dog (waaruit uiteraard de meeste nummers voor dit concert werden geput), maar dankzij WO heb ik ondertussen ook kennis gemaakt met Our endless numbered days. Hieruit werden nummers gebracht zoals On your wings, Cinder and smoke en het wondermooie Sodom South Georgia.

Na anderhalf uur (en na een staande ovatie) werd het publiek nog getrakteerd op een bisnummertje dat wat stuntelig begon maar dat mooi was in zijn eenvoud : He lays in the reins, een nummer dat werd uitgebracht op een gelijknamige EP die door Iron & Wine werd opgenomen met hun goede vrienden van Calexico. Het einde van een prachtig concert dat de ideale soundtrack vormde bij een druilerige winteravond en dat al meteen één van dé hoogtepunten was van het muzikaal nog verse 2008.

Eén fan wist de setlist te bemachtigen en was zo vriendelijk om deze op het web te zwieren :

Lovesong of the buzzard
On your wings
Pagan angel and a borrowed car
Peace beneath the city
Innocent bones
Upward over the mountain
Carousel
Cinder and smoke
House by the sea
The devil never sleeps
White tooth man
Boy with a coin
Sodom, South Georgia
Woman king
Wolves (song of the shepherd's dog)
Resurrection fern
Flightless bird, American mouth
------
He lays in the reins