Sommaren med Monika

Regie : Ingmar Bergman (1953)

De arbeidersbuurten van Stockholm. De jonge Harry werkt in een klein porseleinfabriekje en wordt constant op de huid gezeten door zijn baas. Monika werkt in de buurt in een groentenmagazijn, heeft last van losse handjes van haar werkmakkers en krijgt regelmatig een pak slaag van haar dronken vader. Het koppel is hun grijze leven kotsbeu en vluchten met het bootje van de vader van Harry naar een kleine eilandenarchipel. Dolverliefd brengt het koppel er een idyllische zomer door, waarbij Monika zwanger geraakt. Maar geldgebrek en ontbering doorprikken al snel de droom en het tweetal ziet zich genoodzaakt om terug te keren naar Stockholm. Het koppel huwt en krijgt een dochtertje, maar de mooie dromen van de zomer smelten al snel als sneeuw voor de zon. Ook de verliefdheid neemt met de dag verder af ...

Hoewel de inbreng van Bergman als schrijver in deze film miniem was, ademt de film toch de geest van Bergman uit. Niet alleen toont Bergman zich in deze film vooral als een uitstekend spelregisseur, bovendien laat hij de idylle eindigen in een grimmige desillusie. De film is hier en daar een beetje onevenwichtig, maar sommige scènes zijn meesterlijk. Vooral de wijze waarop Bergman de zomerse droom in beeld brengt, is voorbeeldig.

De film werd het eerste internationale succes voor Bergman en is tot op heden nog altijd de meest bekeken Bergman-film in de USA, hoewel de reden voor dit succes niet louter aan de artistieke kwaliteiten van de film te danken is. De rechten om deze film in de US uit te brengen werden immers verkocht aan Kroger Babb, een producent die gespecialiseerd was in exploitation-films en die handig gebruik maakte van de toendertijd gewaagde naaktscènes in Sommaren med Monika. Babb knipte ongeveer 1/3e uit de film en bracht de film aan de man als was het een Russ Meyer-film. De film werd herdoopt tot "Monika, the story of a bad girl" en posters toonden de naakte achterkant van actrice Harriet Andersson, met suggestieve ondertitels zoals "naughty and nineteen" en "the devil controls her by radar". Een grotesk geval van artistieke verminking, maar het heeft de populariteit van de film geen windeieren gelegd.