Murder, my sweet

Regie : Edward Dmytryk (1944)

Privé-detective Philip Marlowe wordt ingehuurd door de crimineel Moose Malloy, die net uit de gevangenis komt en die zijn vroegere liefje Velma wil terugvinden. Dezelfde avond wordt Marlowe ook benaderd door de schimmige Marriott, die Marlowe inhuurt als bodyguard om aanwezig te zijn bij de overhandiging van een peperduur halssnoer, dat ontvreemd werd van de mooie Helen Grayle. Al snel blijkt dat beide zaken met elkaar verbonden zijn. De draden van het complexe web leiden naar onderwereldfiguur Jules Amthor. Iedereen heeft zijn eigen motieven. Marlowe weet teveel en moet alles uit de kast halen om zijn eigen vel te redden ...

De film is gebaseerd op de roman "Farewell, my lovely" uit 1940, geschreven door pulpauteur Raymond Chandler, de geestelijke vader van detective Philip Marlowe. De film werd aanvankelijk uitgebracht onder deze oorspronkelijke titel maar dat leidde tot verwarring bij het publiek : Dick Powell - die de rol van Marlowe vertolkt - was in die tijd immers een grote ster in matinée-musicals dus ging het grote publiek ervan uit dat "Farewell, my lovely" weer een nieuwe Powell-musical was. Pas nadat de film een nieuwe titel kreeg, werd de film ontdekt door het publiek.

De keuze van Powell voor de rol van de harde detective was op zijn minst gezegd eigenaardig : tot op dat ogenblik speelde hij enkel rollen in lopende-band-musicals. De RKO-studio (die op dat ogenblik in zware financiële moeilijkheden zat) nam dus een enorm risico door voor de gladde crooner Powell te kiezen, een keuze waarmee ook regisseur Dmytryk het aanvankelijk zeer moeilijk had. Maar met deze keuze sloeg RKO de nagel op de kop : Powell zet een geweldige Philip Marlowe neer. Na hem volgden nog illustere acteurs die de rol van Marlowe op zich namen (Humphrey Bogart in The big sleep, Robert Mitchum in de remake Farewell my lovely, Elliot Gould in The long goodbye), maar de prestatie van Powell werd nooit meer echt geëvenaard.

Alles aan deze film maakt de prent tot een klassieke hard boiled-thriller : het framewerk van de grote flashback, de verleidelijke maar venijnige femme fatale, de vinnige dialogen, uitstekende montage en tempo ... : Murder, my sweet is absoluut één van de betere films in het genre en misschien wel de ultieme Chandler-verfilming.

Je krijgt een idee van de voortreffelijke zwart/wit-fotografie in dit uitgebreide fragment :