Sky Captain and the world of tomorrow

Regie/script : Kerry Conran (2004)

New York krijgt te maken met een aanval van reusachtige vliegende robotten. De helfdhaftige piloot Sky Captain en zijn voormalige liefje, de journaliste Polly Perkins, gaan op onderzoek naar de herkomst van de robotten. Het hele zaakje houdt verband met een aantal professoren die verdwenen/ontvoerd zijn. Polly en Sky ontdekken een sinister complot van ene Dr. Totenkopf, die het in zijn zieke brein heeft gehaald om de mensheid te vernietigen en om met zijn eigentijdse Ark van Noah van nul te beginnen. Polly en Sky zullen naar het mythische Shangri La moeten reizen om de plannen van Totenkopf te verijdelen ...

Deze film is vooral (en bijna uitsluitend) de moeite waard o.w.v. de visuele aanpak. Alle scènes werd met high definition digitale camera's geschoten voor een blue screen. Door deze techniek waren er slechts 29 draaidagen nodig. Behalve de acteurs werd alles met de computer gegenereerd en in deze zin is Sky Captain een belangrijke voorloper geweest voor Sin City.

De achtergronden bevatten veel art deco-elementen en worden gecombineerd met een futuristische look à la Metropolis. Er zijn veel knipogen naar scifi-klassiekers en de film is dan ook opgevat als een ode aan een genre waarbij onversaagde helden het opnemen tegen sinistere booswichten. De grootste knipoog naar het verleden is wellicht het gebruik van oude archiefbeelden van de reeds overleden Laurence Olivier om de rol van Totenkopf in te vullen. Voor geeks en detailneukers is deze film een paradijs.

Maar de geweldige design en de vele tongue-in-cheeks kunnen niet verhullen dat het verhaal wel zeer mager is, dat er van karakterontwikkeling nauwelijks geen sprake is en dat de humor aan de schrale kant is. In Sin City geeft het duistere karakter van de wereld van Frank Miller heel wat extra panache mee aan het verhaal en in de Indiana Jones-franchise is er wél chemie tussen de held en zijn vrouwelijke sidekick, twee elementen die totaal ontbreken in Sky Captain. Gwyneth Paltrow en Jude Law zijn niet meer dan ééndimensionele leeghoofden in een driedimensioneel computerdecor. Het kleine rolletje van Angelina Jolie is al even futiel. Sky Captain and the world of tomorrow is dan ook als een rondborstige bimbo : mooi maar leeg. Wellicht is de film nog wel enigzins te genieten op een groot scherm, maar op TV blijft er bitter weinig van over.

Trailer :