Steely Dan (Vorst Nationaal - 26.06.2009)

De opkomst in Vorst Nationaal was vanavond aan de matige kant en de tribunes bleven grotendeels onbezet. Nochtans stond met Steely Dan een reus uit de popgeschiedenis op het podium. Veel late beslissers bleven misschien thuis omwille van het zweterige en broeierige terrasjesweer. Maar het middenplein zat wel tjokvol met mensen van vooral middelbare leeftijd, zodat ik me voor een keertje eens jong kon voelen. Lichtjes zenwachtig - want dit zou (eindelijk) de eerste keer zijn dat ik Walter Becker & Donald Fagen live aan het werk zou zien - nam ik plaats op een perfect zitje : pal in het midden voor het podium, vlak achter de VIP-sectie. Da's heel wat anders dan in de nok van de Amsterdam Arena !

Het korte voorprogramma werd verzorgd door het Toon Roos Quartet, waarvan de frontman een begenadigd tenor- en sopraansaxspeler bleek te zijn. Toch was de hoofdrol weggelegd voor de uitstekende contrabassist Hein Van de Geyn. Muzikaal bracht het kwartet nogal salonfähige jazz zonder scherpe randjes. Perfect gebracht, maar aan de brave kant.




Voor de leek is de muziek van Steely Dan misschien ook wat braafjes, maar kenners weten wel beter : hun songs getuigen van uitmuntend vakmanschap en bijna obsessief perfectionisme, worden gekenmerkt door complexe structuren en harmonieën en zijn doorspekt met zeer intelligente, sarcastische en lichtjes cryptische teksten. Er bestaat zelfs een heuse Steely Dan Dictionary !

Gedurende hun gouden periode in de jaren '70 beperkte het duo Becker & Fagen zich tot studiowerk en dat leverde briljante platen op. Maar vanavond bleek dat het niet altijd even eenvoudig is om dat perfectionisme ook op een podium tot leven te brengen. Na een gezapige intro van de - overigens uitstekende - begeleidingsband (drummer/bassist/gitarist/toetsenist/vierkoppige blazerssectie) daagden Becker & Fagen op met drie achtergrondzangeressen en werd een al even gezapige versie van Reelin' in the years neergezet. Een opvallend en geslaagd arrangement.

Zoals Fagen zelf aankondigde werd voor de rest van het concert geplukt uit de rijke Steely Dan-carrière. Soms leverde dit schitterende resultaten op. Vooral de versie van Aja (uit het gelijknamige album uit 1977) was gewoonweg subliem en benaderde het best waartoe Steely Dan in staat geacht mag worden. Nummers zoals Bad sneakers, Hey nineteen en Kid Charlemagne toverden spontaan een brede glimlach op mijn gelaat. Het voor mij minder bekende Show Biz Kids (uit Countdown to ecstasy, 1973) was een aangename verrassing. Babylon Sisters vormde een tweede hoogtepunt en was één van de nummers waarbij het weinig of niet stoorde dat op de stem van Fagen duidelijk heel wat sleet zit. De drie achtergrondzangeressen waren zeker geen overbodige luxe ter ondersteuning van Fagen. Parker's band werd zelfs volledig door de zangeressen gezongen, zodat Fagen backstage wat kon uitpuffen. Peg - één van mijn favoriete SD-nummers - bood ook live die lekkere groove die dit nummer onweerstaanbaar maakt.

Het was vooral Fagen die zich profileerde als bandleider terwijl Becker zich volledig op de achtergrond hield. Behalve met zijn zeer karakteristieke gitaarspel liet Becker zich vocaal slechts twee keer gaan : met een snedig stukje comedy als intro van Hey nineteen en als ultra-sobere zanger tijdens Daddy don't live in that New York City no more.

Het schrikwekkend hoge niveau dat Becker en Fagen op hun platen halen, werd op het podium niet altijd bereikt en zo is Steely Dan een beetje het slachtoffer van zijn eigen perfectionisme. De bisronde was een maat voor niets : de versie van Do it again was slechts middelmatig en terwijl Becker & Fagen het podium al verlaten hadden, speelde de begeleidingsband nog een melige outro. Maar het bijna twee uur durende concert vloog razendsnel voorbij en bood voldoende hoogtepunten om toch van een uitstekend concert te kunnen spreken.


Setlist :
(Intro : Jeri)
Reelin' In the Years
Time out of Mind
Godwhacker
Show Biz Kids
Bad Sneakers
Two against nature
Black Friday
Aja
Hey nineteen
Parker's Band
Babylon Sisters
Daddy don't live in that New York City no more
Green Earrings
Love is like an itchin in my Heart
Josie
Peg
Kid Charlemagne
-----
Do It Again
(Outro: horn section played the Charlie's Angels theme)