I Hate Techno VIII ('t Slot - 20.11.2009)

Het was dan misschien wel niet de muzikaal meest hoogstaande versie van het jaarlijks weerkerende metalfestivalletje in Jeugdhuis 't Slot, het was op z'n minst interessant vanuit sociologisch oogpunt.

De twee zangers van de Kempische hardcore-opener Embodiment Of Fire werkten zich flink in het zweet. Nogal stereotiep maar wel vanuit de juiste attitude gebracht. Of om uit hun al even stereotiepe bandhistoriek te citeren : "It’s not just the music, it’s not just words, it’s what we feel. It’s a way of life, it’s what holds us together. We believe in this. Hardcore… Forever !" Er vooral in blijven geloven, mannen. Afsluiter After All was technisch veruit de sterkste groep van de hele avond en had de meest massieve geluidsmuur in huis. Logisch als je weet dat de band al vele jaren aan de trashmetal-weg timmert en reeds 7 LP's in haar discografie heeft staan. Een stevige stem, een paar lelijke flying V's en een massieve gitarist. Ingrediënten genoeg voor een goede show zou je denken. Maar de aandacht was al verslapt en het bier te rijkelijk gevloeid.

Bovendien was ik nog té gebiologeerd door het schrille contrast tussen de gezapige bierbuiken van het Limburgse Havoc en de jeugdige branie van Vogue. Eerstgenoemde band bestond uit een groepje mannen op leeftijd die voor de gage van enkele bakken bier nog eens het beste van zichzelf wilden geven. Mannen die tegen beter weten in blijven knokken voor hun hobby, deels om thuis weg te kunnen zijn maar zeker ook deels uit liefde voor muziek. Voor zo'n mannen moet je respect tonen, ook al scheren ze muzikaal geen hoge toppen. De drummer zat te hijgen en te puffen dat het een lieve deugd had en had zijn drumstel trouwens wel zeer eigenaardig opgesteld : hij moest zo laag op zijn snare slaan, dat het er eerder op leek dat hij deeg aan het kloppen was of de hand aan zichzelf aan het slaan was. De mannen hadden een vriendenkring meegetroond die duidelijk nog eens profiteerden van de gelegenheid. Ze amuseerden zich de pleuris, waren kliedernat van gemorst bier en zweet en gingen elkander te lijf met elkaars schoenen en sokken.

Tijdens de set van Havoc stonden de jongemannen van Vogue in een hoekje nogal respectloos te ginnegappen bij het zien van dit aandoenlijke amateurisme. Geen bierpenzen te bespeuren bij deze mannen, die overigens compleet conform de kledijnormen van de alternatieve scene uitgedost waren. Hun zeer korte maar uiterst energieke show was als een kleine tornado. Voor je wist wat er gebeurd was, was het alweer voorbij. En zo zagen we vanavond een zeer diverse doorsnede van de mensheid de revue passeren. Arrogante en respectloze jonge knapen die alles omver bliezen, versus hobbyisten die oude wijn in oude zakken serveerden. Het ene muzikaal tien keer sterker dan het andere, maar op het einde van de rit waren het wel de mannen van Havoc (en hun vriendenkring annex studiemateriaal voor psychologen) die vanavond er het meeste schik in hadden. En is dat uiteindelijk niet wat telt ?