31 mei 2010

Motorpsycho (AB - 30.05.2010)

Het Noorse trio Motorpsycho blijft zonder enige twijfel één van de meest boeiende livebands op de planeet. De heren hebben er meestal weinig moeite mee om hun trouwe publiek meer dan twee uur mee te nemen op een muzikale trip. Dat was ook op 30 mei in de AB het geval, enkele kleine accidents de parcours niet te na gesproken.

De setting is huiselijk en knus. De jonge drummer Kenneth Kapstad - lid van de band sedert 2007 - zit vooraan links op het podium. In het midden ligt een ranzig oud Perzisch tapijt. Erachter een muurtje van versterkers, gedrapeerd met prullaria uit één of andere Noorse kringloopwinkel. Enkele lichtjes verneukte lampenkappen en een wereldbol met een fikse deuk ter hoogte van de evenaar zijn enkele voorbeelden hiervan.

Dit hoopje rommel was overigens perfect assortie met de twee oudgedienden van Motorpsycho, die er met de jaren niet minder sjofel op worden : gitarist Hans Magnus "Snah" Ryan en bassist Bent Sæther. Deze twee anciens zijn in de loop van de voorbije twee decennia dusdanig op elkaar ingespeeld geraakt, dat er nauwelijks nog enig oogcontact nodig is. Dummer Kapstad heeft begrijpelijkerwijze nog heel wat meer sturing nodig, en laat zich dan ook voortdurend leiden door Bent.

Het concert opende niet minder dan fenomenaal : een versie van pakweg een half uur van Un Chien D'Espace, waarbij Snah zich lekker psychedelisch kon uitleven op een keyboard (overigens ook gedrapeerd met een lelijk stuk tapijt). Dat is de trip waarvoor je naar een Motorpsycho-concert gaat. Tijd en ruimte vervagen en je wordt meedogenloos meegesleurd in een muzikale vortex. Wat me doet bedenken dat wellicht de meest toepasselijke omschrijving van een Motorpsycho-concertganger een "Vortex Surfer" is, meteen ook de titel van één van de bekendste nummers van Motorpsycho én het enige bisnummer dat op het publiek werd losgelaten.

Tussen deze twee monumentale boeksteunen waren er nog wel wat leuke momenten te beleven. Met name de oude kraker Mountain (titelsong van een oude EP uit 1993) was een aangename verrassing, daterend uit een tijd toen drummer Kapstad nog maar amper geboren was (dixit Bent). Het was trouwens best leuk om die Kapstad in het oog te houden. Met zijn spuuglelijke laarsjes en een schorem-tronie als van een jong schoffie dat een allerlaatste kans van de jeugdrechter gekregen heeft, beroert hij de drumvellen opvallend subtiel. Nooit is hij té nadrukkelijk aanwezig.

De accidents de parcours waarvan sprake zijn m.i. echter vooral op het conto van de Nederlandse technici te schrijven. Dat Motorpsycho enkele Nederlandse technici mee op toer neemt (in casu een wat ouder koppel dat nog volop in de flower power leek te geloven), verbaast me niet zozeer vermits Motorpsycho altijd een zeer nauwe band heeft gehad met enkele Nederlandse clubs (de Eindhovense Effenaar in het bijzonder). Maar een technisch feilloze job leverden onze Nederlandse hippies niet af. Stem en gitaar van Snah gingen een beetje de mist in tijdens de twee recente nummers She Left On The Sun Ship (uit Little Lucid Moments, 2008) en The Bomb-Proof Roll and Beyond (for Arnie Hassle) (uit Heavy Metal Fruit, 2010). Maar het was vooral verschieten toen de anders zo aimabele Bent twee krachtige middelvingers opstak naar het mengpaneel aan de zijkant van het podium. Dit gebeurde in de overgang van Starhammer naar het rustige Plan #1 (een klassier uit Demon Box, 1993). Was de sample aan het begin van het nummer fout opgestart of scheelde er plots iets aan het geluid ? Wat er ook van weze, ik heb Motorpsycho al zeer vaak live gezien en dit was de allereerste keer dat ik Bent zo pissed off zag.

Maar ondanks deze kleine haartjes in de boter, was het toch weer volop genieten geblazen. Bij veel bands verslapt de aandachtscurve tijdens een concert al snel, maar bij Motorpsycho vind je het gewoon jammer dat het na twee uur en een kwartier "al" stopt.

Ik kon een blik werpen op de setlist van Bent, en die zag er als volgt uit. De drie geplande bisnummers (Visitant, X-3 en Boinganoid) werden overigens niet gespeeld. Misschien wegens tijdgebrek. Of misschien wel omdat vooral Bent nog een Noors eitje te pellen had met zijn technicus ... :

Chien
Timothy's M.
Sunship
Arne H.
PPP
Mountain
Giftland
Starhamar
Plan #1
Gullible's
-----
Visitant
X-3
Boinganoid
-----
V.S.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

en niets over de 2 steengoede support acts?
Radical Slave liet horen dat No-wave nooit weg geweest is en nog beter klinkt als het door Limburgers wordt gespeeld en Madensuyu bewees in een korte maar o zo straffe set nog maar eens dat ze beste Belgische band sinds Evil Superstars zijn.

Peter Prong zei

Radical Slave heb ik niet gezien. Over Madensuyu heb je gelijk. Dat was idd meer dan OK.