22 mei 2010

Rock 'n' Rollercoaster (Casino Wortel - 21.05.2010)

Mijn aanwezigheid op dit gebeuren was quasi uitsluitend geïnspireerd door de aanwezigheid van Tangled Horns. Hiermee wil ik uiteraards niets afdoen aan de verdiensten van Gipsy On The Rocks - het nummer "Mariella, you killed my only son" blijft maar rondspoken in mijn hoofd - of van de afsluitende coverband The Flashin Meadows.

Maar de aandacht van het publiek (en mezelf) ging toch voornamelijk uit naar Tangled Horns. Verrezen uit de asse van het ter ziele gegane The Stitch en met in hun rangen een aantal muzikanten die zich reeds in het hele rits bands bewezen hebben, valt in de eerste plaats het gesmeerde samenspel op. De onderlinge communicatie verloopt feilloos. Enkele blikwisselingen tussen de leden van de ijzersterke ritmesectie volstaat om het geheel in goede banen te leiden.

In de tweede plaats is er het spelplezier. Met The Stitch werd in het verleden nogal vaak van muzikale koers veranderd, met als gevolg dat de band op den duur ten prooi viel aan een identiteitscrisis. Het muzikale bochtenparcours van The Stitch werd zo welhaast een running gag en herbronning - én een nieuwe naam - drongen zich dan ook op. Té verstrekkende ambities of nauwelijks bereikbare muzikale horizonten werden aan de kant geschoven ten voordele van het enige dat zou mogen tellen : het goede gevoel om met vrienden onder elkaar een vette rockshow in elkaar te boksen. En wat dat betreft moet je dit vijftal niets meer leren. Ik werd niet van mijn sokken geblazen door iets dat mijn wereld dooreen schudde, maar stond wel met een grijns te genieten van een leuke set, gebracht door mensen die van in de wieg gedoemd lijken om ten eeuwigen dage met elkaar een rock-stoofpotje te brouwen. Een pikant stoofpotje trouwens.

Geen opmerkingen: