Akkerpop (28.08.2010)

Ruim twee weken na datum besef ik wel dat ik vijgen na Pasen opdiep. Maar vermits de grote zomerfestivals met alle media-aandacht (én sponsorgelden) gaan lopen, kon ik toch niet anders dan nog even mijn liefde te betuigen aan het kleine maar charmante Akkerpop.

Hoe kun je nu niet als een blok vallen voor het bengel-achtige je m'en foutisme van de organisatie ? De pisgoot en bijhorende put is elk jaar opnieuw een bron van vermaak, het bier van de lokale Scheldebrouwerij deed gekke bekken trekken, het enige vaste voedsel op het terrein bestaat uit hotdogs (voor één bon) en de security is opgetrokken uit één persoon (een potig buitenwipperstype). De kleine marquee bevond zich op één van de lagere punten van het terrein ... en werd dus na de jammerlijke regenval tot een modderpoel herschapen. Het Rode Kruis sloft een beetje verveeld rond tot des nachts alsnog één instabiele persoon moet bijgestaan worden.

I wouldn't have it any other way. Het is de schoonheid van een festival dat een uurtje op hold wordt gezet om de naburige misviering niet te storen. Het is de onweerstaanbare charme van goedbedoeld amateurisme, nog onbezoedeld door enige hunkering naar groot geldgewin of gemakkelijke programmatie. Hoeveel dorpsfestivalletjes maken zich er immers niet gemakkelijk van af door al te voorspelbare acts op het dorpsplein te boeken en zich dan ook maar de naam "festival" aan te meten ? Neen, dan veel liever de hits & misses van een affiche die met beperkte financiële middelen maar met een groot hart werd samengesteld.

Tangled Horns was strak op dreef en de set van Otis eindigde in een lekkere noise-chaos. Het kierewiete Israëlische trio Monotonix deed Meer met verstomming slaan en dweilde tijdens de set - met hun gebruikelijke mix van trashrock en shock-performance - het ganse terrein af. De bindteksten van de veteranen van Hard Resistance worden in een plat-kempisch dialect gedebiteerd en - net zoals struisvogels - zijn driftige Japanners op een podium altijd grappig. Zoals de mannen van Electric Eel Shock bewezen. "Doyouwannahearanotherheavymetalsong ?" ratelde de zanger in een mengvorm van Engels en Japans, alvorens een cover van Black Sabbath's Iron Man in te zetten. Priceless.

Akkerpop, hou er alsjeblieft nooit mee op ! Niet in het minst omdat je me jaarlijks van een geldig excuus voorziet om in Discotheek 't Fortuin binnen te duiken.