The Rott Childs & Tangled Horns (Cahier - 12.11.2010)

Enkele dagen na hun cd-release in de Kavka stonden de vier beeldenstormers van The Rott Childs op het podium van de Cahier. Twee leden van het ter ziele gegane El Guapo Stuntteam op gitaar & vocals, de drummer van Rise And Fall en een bassist die qua uiterlijk het midden hield tussen Jack White en King Buzzo en die qua adelbrieven de groep van Mauro kan voorleggen, hebben hun krachten verenigd en zeer gebald geëtaleerd gedurende een set die op nauwelijks meer dan een half uurtje afklokte.

Maar zo'n adrenaline-shot kan best niet veel langer duren. Mijlenver verwijderd van de El Guapo-nalatenschap, werden we overvallen door scherpe trashrock die op een onbewaakt moment hier en daar even uitwaaierde tot progrock, maar die toch vooral bij mathcore - met een mespuntje The Locust-gekte - aanschurkte. Zeer hoekige riffs en arrangementen dus, overgoten met een screamo-sausje. De bolhoeden deden - al dan niet gewild - denken aan Alex, de recalcitrante rebel uit A Clockwork Orange. De leadzanger leek van ver zelfs een tikje op Malcom McDowell. Enkel de bretellen en de flessen melk ontbraken op deze muzikale strooptocht.

Eerder hadden de homegrown boys van Tangled Horns al hun gebruikelijk stevige ding gedaan. Potige rock met bluesroots die in feite niet al te verwijderd ligt van wat El Guapo indertijd bracht. Als vanouds werd besloten met een cover van MC5's Kick Out The Jams. De set werd overigens opgedragen aan Neil Young, die op de dag van het concert 65 kaarsjes mocht uitblazen. Respect voor de ouden van dagen : dat zie ik nu eens graag !