Viviane Spanoghe : drie solo-suites voor cello van J.S. Bach (De Singer - 05.11.2010)

De ingrediënten van deze klassieke avond waren niet mis : ten eerste de Belgische Viviane Spanoghe, veelvuldig gelauwerde celliste met talloze opnames op haar conto en tevens professor in cello en kamermuziek aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel. Ten tweede haar instrument : een cello die circa 1670 gebouwd werd door Franceso Rugeri. Ten derde : drie van de zes suites voor onbegeleide cello van de hand van Johann Sebastian Bach. Deze zes suites werden vermoedelijk geschreven in de periode 1717-1723, toen Bach in een ware creatieve hausse zat (niet dat we bij de grootste componist aller tijden eigenlijk ooit kunnen spreken van een creatieve baisse ...). De suites behoren tot het allerbeste dat de klassieke muziek te bieden heeft.

Voor deze avond koos Spanoghe voor suite 2 (BWV 1008), suite 3 (BWV 1009) en na de pauze suite 6 (BWV 1012). Een uitverkochte De Singer genoot met ingehouden adem van deze tijdloze muziek en de zeer expressieve interpretatie ervan door Spanoghe. Ik ben verre van een kenner, maar ik had de indruk dat Spanoghe de suites iets agressiever en sneller aanpakte dan je zou verwachten. De emotionele impact was er dan ook niet minder om. Spanoghe kiest niet voor een klinische vertolking, maar voor een doorleefde speelwijze. Haar gelaatsuitdrukking en smachtende ademhaling incarneren aldus de geladenheid van deze hemelse muziek.

Het was toch vooral suite 6 die imponeerde. Rijkelijker versierd en langer dan de andere suites, springt deze suite ook uit de band omdat het oorspronkelijk geschreven was voor een zogenaamde violoncello picollo, die zich van de gewone cello onderscheidt door het hebben van een vijfde snaar (de e-snaar voor hogere tonen). Maar omdat Spanoghe deze suite op een gewone cello vertolkte, moest ze enkele indrukwekkende ingrepen uitvoeren om de klus te klaren. Bij wijze van encore vertolkte Spanoghe ook nog losjes uit de pols de overbekende prelude van de eerste suite. Een mens wordt nederig wanneer hij geconfronteerd wordt met dergelijke schoonheid.