Maria Vaart (Zwaaikom Beerse - 02.09.2011)

Met de productie "Maria Vaart" vervolledigt theatergezelschap Het Gevolg een drieluik van locatievoorstellingen, gezamenlijk "Littekens in het Landschap" gedoopt. In 2006 waren we reeds een bevoorrechte getuige van het uitmuntende eerste deel van dit drieluik : Paradijs der Futlozen in Wortel Kolonie.



De in 2007 overleden Dimitri Dupont en Stefan Perceval schreven de tekst, Perceval regisseerde. Opnieuw een unieke locatie : het ruim van binnenschip Spartivento, voor de gelegenheid aangemeerd aan de Zwaaikom in Beerse, tussenstop op het kanaal Dessel-Turnhout-Schoten. Na een korte proloog, waarbij een in het zwart geklede dame aan het dek van het binnenschip rouwt terwijl het schip aanmeert, wordt het publiek uitgenodigd om plaats te nemen op de tribune, neergepoot in het muf ruikende ruim.


We volgen het levensverhaal van Maria, die willens nillens haar leven moet doorbrengen in de beklemmende omgeving van het binnenschip. Als jong meisje adoreerde ze haar moeder Rosa, die ze op jonge leeftijd verloor. Gaandeweg worden de details prijsgegeven : de drankzucht van haar vader, de relatie die haar vader had met Julia, die na de zelfmoord van Rosa de plaats van haar moeder tracht in te nemen. Maar de relatie tussen dochter en stiefmoeder zal altijd stroef verlopen. De voortijdige dood van de bijna altijd afwezige schipper veroordeelt hen echter tot elkaar en tot een leven in de geslotenheid van het binnenschip.


De jonge Maria blijft contact zoeken met haar overleden moeder Rosa, van wie ze in de loop der jaren een geïdealiseerd beeld heeft geschetst. In haar jeugd wordt ze door Julia in een internaat bij de Zusters van Liefde gedropt, maar de getroubleerde Maria blijft rebelleren tegen het gezag van zowel haar stiefmoeder als van de hardvochtige nonnen. Maria tracht een uitweg te zoeken door te huwen, maar ook haar man kiest voor een leven aan wal, Maria achterlatend met een kind en een dementerende schoonmoeder.


Sterk acteerwerk in dit stuk. De soms wat té karikaturale Sien Eggers acteert opvallend sober als Rosa, de dode maar nog altijd o zo aanwezige moeder. An Nelissen balanceert wel op het randje van de karikatuur in haar portret van Julia, de ooit pronte schippersmaitresse, maar op het einde aftakelend en zichzelf bevuilend. De jonge Marit Stocker steelt de show met een zeer intense vertolking van Maria, daarbij een breed gamma aan emoties tentoon spreidend. Het feit dat Perceval voor dit stuk kon grasduinen in zijn eigen familiegeschiedenis - zijn ouders zaten jarenlang in de binnenscheepvaart - waardoor bepaalde historische details het stuk extra kleurden, zorgde voor een bijkomende dimensie.