Dave Burrell & Silke Eberhard (De Singer - 10.02.2012)

Op 03.05.2009 gaf de Amerikaanse jazzpianist Dave Burrell een solo-concert in De Singer. Louter per toeval hoorde hij toen een cd van de Duitse saxofoniste Silke Eberhard. Burrell was dermate onder de indruk dat hij een samenwerking wel zag zitten. En zo geschiedde. De veteraan Burrell (°1940) en de veel jongere Eberhard (°1972) kwamen met elkaar in contact, wat leidde tot de opname van het album "Darlingtonia", zopas verschenen op Jazzwerkstatt. Het album is de weergave van een live-sessie die op 06.11.2010 werd opgenomen in Kunstfabrik Schlot in Berlijn. De tracks op het album zijn allemaal genoemd naar Latijnse namen van keverachtige insecten. Een bizar gevoel voor humor is het duo niet vreemd, want de titel van het album verwijst naar een vleesetende plant. Best toepasselijk, want in de uitputtende muzikale gevechten tussen Burrell en Eberhard lijken de beide muzikanten elkaar wel te willen verslinden.

Dat het duo niet volledig op elkaar ingespeeld is, bleek vanavond wel tijdens het concert, dat grotendeels de sfeer van improvisatie uitademde. Af en toe verliep de communicatie een tikje stroef en moesten er wel wat blikken uitgewisseld worden om het nummer in kwestie niet vast te laten lopen. Maar dat heeft natuurlijk zijn charme. Het publiek maakte op die manier bijna de genese van een work-in-progress mee. Bovendien waren de speelstijlen van Burrell en Eberhard zeer compatibel. Burrell bespeelt de piano soms zeer percussief, staccato en ruw. Hij beroert quasi nooit de voetpedalen. En die sound leunde nauw aan bij de expressieve stijl van Eberhard, die af en toe letterlijk op haar saxofoontoetsen beukte. En zo werd ook haar sax soms een percussief instrument. Slechts héél af en toe gaat het duo de melodieuze toer op, maar meestal klinkt het concert als een gevecht van agressieve dissonanten en kruisen de toonladders met elkaar de degens. Het zijn lange en uitputtende gevechten, want het concert - uitgesmeerd over twee helften - telde slechts een vijftal nummers. Een niet geheel feilloos maar interessant concert van twee jazz-bugs met weerhaakjes.