20 januari 2012

Mastodon (AB - 19.01.2012)

Er zijn verschillende manieren voor een band om een lang leven beschoren te kunnen zijn : bijvoorbeeld hardnekkig vasthouden aan de clichés van het genre waarbinnen je grossiert en zo inventief mogelijk spelen met de wetten van het genre. Sowieso de veiligste weg om een vaste schare fans aan je te binden. Ofwel boudweg alle genre-hokjes overboord gooien en jezelf geregeld heruitvinden, met alle risico's vandien. Vanuit artistiek oogpunt is de laatste optie uiteraard te verkiezen. Binnen de metal-scene is deze optie echter verre van evident. Weinig genres zijn immers zó gebonden aan vastliggende kenmerken van subgenres als metal. Voor je 't weet heb je jezelf in één of ander subgenre genesteld en krijg je een lading nitpickers over je heen als je ook maar één richtlijn van dat genre durft te overtreden.

Maar gelukkig zijn er bands als Mastodon die buiten de vet afgebakende lijntjes durven te kleuren. Het zou voor de mannen van Atlanta, Georgia heel gemakkelijk geweest zijn om topzware conceptplaten te blijven afleveren en de trouwe fans zouden het slikken als zoete koek. Maar de ingewikkelde progmetal ruimde op het vijfde album The Hunter baan voor meer gebalde rock. Weliswaar trouw aan de technisch moeilijk begaanbare paden van de vorige albums, maar toegankelijker en minder dik overgoten met een conceptuele saus.

Ik zag de band voor het eerst live aan het werk in de AB op 02.03.2005, toen in een matig bevolkte AB-box. Een heerlijk concert met een demonische Troy Sanders in een glansrol. In de daaropvolgende jaren zag ik de band - met wisselend resultaat - nog meermaals aan het werk. Jammer genoeg ook enkele malen in mindere omstandigheden (qua geluid, zaal, vibe,...). Maar zet de band als headliner in een goede concertzaal, ondersteun hen met goede techniek, creëer kortom de ideale omstandigheden om de songs te laten knallen : je krijgt gegarandeerd een stevige rockshow van hoog niveau geserveerd.

En dat was dan ook wat een uitverkochte AB te zien kreeg. Vier technisch begaafde muzikanten die voluit konden putten uit gevarieerd materiaal, afkomstig uit vijf uitstekende albums. Geen voorgekauwde kost en platgetreden paden, maar zeer volwassen progrock aan een hels tempo. Geen tijd voor interactie met het publiek. Interactie met ingewikkelde toonladders des te meer. Zelfs nauwelijks tijd voor een intervalletje tussen reguliere set en bissers. Een muggenzifter zou kunnen betogen dat er af en toe iets té uitgebreid gepingeld werd, maar gaandeweg steeg de temperatuur in de zaal zonder mededogen. Ik laat de setlist voor zich spreken, die voor de kenners meer dan genoeg zegt. En toen voorprogramma Red Fang het podium besteeg om samen met de hoofdact het a-typische maar schitterende slotnummer "Creature Lives" te zingen, was de buit al lang binnen. Uitstekend concert van een rockband op het hoogtepunt van zijn kunnen.


Setlist :
Dry Bone Valley
Black Tongue
Crystal Skull
I Am Ahab
Capillarian Crest
Colony of Birchmen
Megalodon
Thickening
Blasteroid
Sleeping Giant
Ghost of Karelia
All the Heavy Lifting
Spectrelight
Curl of the Burl
Bedazzled Fingernails
Circle of Cysquatch
Aqua Dementia
Crack the Skye
Where Strides the Behemoth
Iron Tusk
March of the Fire Ants
Blood and Thunder
Creature Lives

Geen opmerkingen: