Helmet performs "Meantime" (Trix - 29.03.2012)

Een drietal jaren geleden kon ik een onvergeeflijke jeugdzonde van me afzetten : een paar decennia te laat kon ik eindelijk Page Hamilton en zijn Helmet live aan het werk zien tijdens een gesmaakte rockavond in Gent. Door de heroprichting van de band in 2004 na een hiatus van een zestal jaren, kreeg Helmet een tweede adem. En nu het de laatste jaren bon ton geworden is om iconische rockplaten - al dan niet gepaard gaande met een reünietournee - in hun geheel live te brengen, was de twintigste verjaardag van het meesterwerkje Meantime een ideale gelegenheid voor Helmet om hun karretje aan deze trend aan te haken.

Na enkele amuses-geueles (zoals opener "It's easy to get bored" en "Renovation", beide uit "Aftertaste") werd het dringend tijd voor de hoofdschotel : het geweldige Meantime uit 1992, maar dan wel in omgekeerde volgorde. En zo ging het dus van nr. 10 (Role Model) naar nr. 1 (In The Meantime). De meeste mensen in een quasi uitverkochte Trix (overigens bijna allemaal van mannelijke kunne en bijna allemaal dertigers en veertigers) kenden het album op hun duimpje en dus lag het herkenningsniveau bij alle nummers heel hoog. Deels door zijn leeftijd en deels door een fikse verkoudheid hadden de stembanden van Hamilton een schuurpapieren korrel gekregen, maar de onverslijtbare staccato-riffs en het iets hogere tempo waarop de jonge begeleidingsband de nummers speelde, deden het album ervaren als een tijdloze rollercoaster.

Grappig hoe Hamilton halfweg kort halt hield. Eerst de B-kant van de plaat gespeeld, even naar adem happen, de plaat omdraaien en terug vol gas met kant A. En zo passeerde als snel het heerlijke Unsung en voor er iemand erg in had, was ook In The Meantime al achter de rug. Op een goed half uur was het album als een pletwals geëtaleerd en was ten overvloede bewezen dat dit album met recht en rede een klassieker genoemd kan worden.

Op nieuw werk zat duidelijk niemand te wachten. De bisset opende met "In Person" (uit "Seeing Eye Dog", 2010), een regelrechte afknapper zo kort na In The Meantime en veruit het saaiste nummer van de avond. Maar gelukkig volgden al snel "Wilma's Rainbow", "Just Another Victim" en - op verzoek uit het publiek - het zalige "Make Room" uit debuutplaat "Strap It On". Het onderschatte album "Betty" (1994) mocht het concert uitwuiven middels afsluiter "Milquetoast", waarna Hamilton en zijn companen het publiek nog uitgebreid bedankten. Heerlijk rockavondje, dat op geen enkel ogenblik rook naar goedkoop geldgewin of naar mak tijdverdrijf van overjaarse rockers. Integendeel, Meantime staat er nog steeds.