DeKleineOorlog (Warande Kuub - 12.11.2014)

In een productie van SKaGeN zette Valentijn Dhaenens enkele jaren geleden een krachttoer neer met zijn monoloog DegrotemonD, een confronterend onderzoek naar de eeuwenlange traditie van opzwepende retoriek. Aan the receiving end van zo'n retoriek staat meestal de gewone man, die al dan niet gedwee of opgezweept ten strijde trekt. Het is het perspectief van die anonieme kleine man die aan bod komt in de nieuwe monoloog DeKleineOorlog, niet toevallig in een periode waarin de ironische genoemde 'Grote' Oorlog overvloedig aan bod komt.

Dhaenens komt op in de gedaante van een verpleegster, schijnbaar een tikje cynisch en zelfs simpel van geest te noemen. Een personage dat blijkbaar gebaseerd is op ene Ellen La Motte, een Amerikaanse hospitaal-verpleegster. In haar ziekbed een patiënt : een op een TV geprojecteerde Dhaenens. Vanuit deze bedlegerige patiënt zullen diverse personages (of aspecten van deze ene patiënt) 'oprijzen' en plaatsnemen als geprojecteerd personage op het grote scherm. Elk van deze personages voert een telefoongesprek of leest een brief voor, meestal in interactie met de lijfelijke aanwezige Dhaenens, die soms als verpleegster of soms als klankbord fungeert. Kleine getuigenissen van gewone mensen. Kanonnenvoer in grote oorlogen, maar allemaal mensen van vlees en bloed die naar het thuisfront verlangen, die zich niet kunnen verzoenen met het nutteloze van hun verwondingen en nakende dood.

Dhaenens lijkt de verpleegster bijna bewust apathisch te spelen en zingt af en toe op lijzige toon een lied op een té traag tempo, zoals Riders On The Storm. En ook de geprojecteerde interventies lijken onderkoeld. Er werd bijna té krampachtig vermeden om de grote emoties en pathetiek boven te halen. Een nobele betrachting, maar de voorstelling miste daardoor wel de impact van DegrotemonD. Helaas werd Dhaenens halfweg de voorstelling gefnuikt door een technisch mankement, waardoor de voorstelling enkele minuten onderbroken diende te worden en de angel er een beetje werd uitgehaald. Toch alle begrip en respect voor de keuzes die Dhaenens gemaakt heeft. Geen woorden zijn immers groot genoeg om de hallucinante statistieken en gruwelen van oorlogen te verwoorden. Net daarom zijn kleine woorden misschien beter op hun plaats.