Audiobooks 6 : Haruki Murakami : "After Dark"

In alternerende hoofdstukken beschrijft de Japanse grootmeester in deze (in 2004 verschenen) roman enerzijds de nachtelijke lotgevallen van de jonge studente Mari Asai en anderzijds de rusteloze slaap van haar zus Eri.

In de tijdspanne van één nacht - van pakweg 11 uur 's avonds tot in de vroege ochtend - wordt nauwkeurig beschreven hoe Mari - ergens in een Denny's Diner in Tokio - een jonge student annex trombonist ontmoet die bevriend is met haar zus Eri. Via de student komt Mari in contact met de flamboyante uitbaatster van een liefdeshotelletje. Mari spreekt een beetje Mandarijns en moet tolk spelen voor een mishandelde Chinese prostituée. De mishandelaar in kwestie : een bediende die nachtelijke uren klopt op kantoor, die compleet vervreemd is van zijn echtgenote en die urenlang staart naar nachtelijke herhalingen op TV.

Tijdens de nacht groeit de vriendschap tussen Mari en de trombonist. Mari vertrouwt de trombonist toe hoe haar mooie zus Eri sedert enige tijd in een soort van comateuze slaap gesukkeld is. In een aantal hoofdstukken wordt deze onrustige slaap beschreven. Het zijn magisch-realistische taferelen waarin een slapende Eri bedreigd lijkt te worden door een bedreigende figuur, die verschijnt op de TV die in de slaapkamer van Eri staat. De TV als een soort portaal naar een andere wereld.

Compleet in contrast met de klare lijn die het verhaal volgt, is er de waas van vervreemding die over de hele roman hangt. Het begint al met het perspectief : als een God-in-de-roman-regisseur toont Murakami de gebeurtenissen door de ogen van een soort van drone of vogel, die boven de stad en haar nachtelijke bewoners zweeft en die zonder scrupules voyeuristisch inzoomt. Murakami creëert constant afstand : tussen de lezer en de personages, tussen de personages en hun stad, tussen de personages onderling. In combinatie met de magisch-realistische ondertoon die Murakami hanteert om de slaap van Eri te beschrijven, valt deze roman vooral te lezen als een sfeerschepping van een afstandelijke en kille wereld die - eenmaal het duister ingevallen is - beheerst wordt door andere, minder logische wetten. Eens te meer is Murakami erin geslaagd om me mee te nemen op reis, om me te begeesteren, om me te doen verlangen naar meer.