Audiobooks 7 : Herman Koch : "Zomerhuis met zwembad"

Na het overweldigende succes van "Het Diner" (2009) lag de lat erg hoog voor Herman Koch. Niet alleen om de kwaliteit van zijn bestseller te evenaren, maar vooral ook om er commercieel de evenknie van te worden. Ik heb opvolger "Zomerhuis met zwembad" (2011) als een audio-boek geconsumeerd, ingelezen door Koch zelf. Een vermakelijke luister-ervaring, maar ook niet meer dan dat.

Het hoofdpersonage is huisarts Marc Schlosser, wiens cliënteel vooral uit de amusementssector afkomstig is. Mensen uit de wereld van het theater, de film, de literatuur. Mensen waarvan Schlosser geen al te hoge dunk heeft. Mensen die bij hun begrafenis vooral 'in de bocht van de rivier' begraven willen worden en die hun begrafenis willen zien uitmonden in een feestje met veel gebral en gezuip. Dat soort slag. Omhooggevallen pseudo-intellectuelen die zich beter vinden dan de rest.

Door een medische fout van Schlosser komt de beroemde acteur Ralph Meier om het leven. Maar gaandeweg wordt meer duidelijk omtrent de motieven die Schlosser had voor zijn bewust begane fout. Motieven die hun oorzaak vinden in een vakantie die Schlosser met zijn gezin (vrouw, twee dochters) heeft doorgebracht in het zomerhuis van Meier in het zuiden van Frankrijk. Tijdens die vakantie wordt de puberende dochter van Schlosser aangerand. Omtrent de ware identiteit van de aanrander blijft lange tijd onduidelijk bestaan (zijnde het whodunnit-elementje in de roman),  maar dat Schlosser uit is op zoete wraak, wordt al snel duidelijk.

Deze roman valt bezwaarlijk onder 'grote literatuur' te catalogiseren. Af en toe passeren er wel vermakelijke passages de revue. Vooral het begin van de roman, waarin we Schlosser leren kennen als een huisarts die zijn praktijk en zijn patiënten wel zeer cynisch benadert, levert rake observaties op. Door de aard van zijn cliënteel wordt de arts veelvuldig uitgenodigd om allerlei premières en vernissages bij te wonen. Gelegenheden waarbij de tenen van Schlosser telkens krullen van ergernis. Het valt op hoezeer Koch zijn best doet om de wereld van de pseudo-intellectuelen te schofferen en hun ivoren-toren-zeepbel te doorprikken.

Maar van zodra de actie zich verplaatst naar het Zuid-Franse zomerhuis van acteur Ralph Meier, wekt de roman de indruk op uit los zand te bestaan, even los als het strandzand waarop de dochter van Schlosser wordt aangerand. Het taalgebruik van Koch is helder en zakelijk, op het calvinistische af. Een procédé dat helpt om de cynische ondertoon te onderstrepen. De roman roept terloops wel enkele ethische kwesties op. Hoe ver kan/mag een vader gaan om wraak te nemen na de aanranding van zijn dochter ? Hoe moet een maatschappij 'afrekenen' met pedofielen ? Maar ik kon me nooit van de indruk ontdoen dat de roman het resultaat is van een vakkundig opgevoerd kunstje. En dus is de roman hetzelfde lot beschoren als dat van andere kunstjes : je glimlacht bij het aanschouwen ervan, maar het laat geen blijvende indruk na.