Anthony Braxton Trio : Diamond Curtain Wall Music (De Singer - 27.01.2015)

The National Endowment For The Arts Jazz Masters Fellowship : een hele mond vol, voor wat beschouwd wordt als "the highest honor that our nation bestows on jazz artists. The program has elevated to its ranks a select number of living legends who have made exceptional contributions to the advancement of jazz".

Tussen die reeks vol roemruchte en ronkende namen staat sinds dit jaar ook die van Anthony Braxton (°1945) te blinken. De man mag er dan uitzien als de pseudo-intellectuele halfbroer van Don King, op het vlak van muzikaal experiment heeft de man meer wegen bewandeld dan dat Don King dubieuze beslissingen in bokskampen heeft bedisseld.

Eén van zijn talloze projecten werd "Diamond Curtain Wall Music" gedoopt, waarin Braxton experimenteert met elektronische geluiden, gebruikt makend van SuperCollider-programmatuur die uitstekend geschikt blijkt voor algoritmische composities. Een hoop dure woorden om duidelijk te maken dat Braxton niet het drie-akkoorden-type is...

Voor de gelegenheid liet Braxton zich bijstaan door avant-garde gitariste Mary Halvorson en door kornettist Taylor Ho Bynum. Het trio speelde een ononderbroken set van ongeveer een uur (gevolgd door een korte en verwaarloosbare bis). Het was een spannend uur waarbij zowel Halvorson als Ho Bynum ruimschoots de kans kregen om te improviseren en te experimenteren met diverse geluiden en toonladders. Maar steeds binnen het kader dat door Braxton werd geschapen. Middels diverse handgebaren, vingersignalen en andere aanduidingen stuurde Braxton op regelmatige tijdstippen het concert deze of gene kant op, onderwijl zelf de leemtes opvullend met zijn computer-algoritmen en diverse blaasinstrumenten (vooral een rayon aan saxen).

Zo'n concert roept altijd gemengde gevoelens bij me op. Enerzijds laat ik me gewillig meedrijven op de grillen van een ongetwijfeld geniale componist die zijn laars lijkt te lappen aan alle muzikale conventies, anderzijds speelt soms ook het primitieve oerverlangen naar ritmiek en orde de kop op en bekruipt me het gevoel dat ik onvoldoende onderlegd ben om dit soort van muziek volledig te kunnen smaken. Maar wanneer je de knop omdraait en jezelf dwingt om buiten vastomlijnde contouren te denken, dan ben je af en toe toch in sync met het complexe universum dat Braxton creëert.

Hieronder de registratie van een concert dat het trio enkele dagen eerder gaf in Kopenhagen.