Nog een drietal films

Alain Resnais : Hiroshima mon amour

In de nasleep van de franse nouvelle vague-stroming draaide Resnais dit ongewone liefdesverhaal in 1959, geschreven door Marguerite Duras. Een franse actrice verblijft in Hiroshima om er een film op te nemen. Ze beleeft een korte romance met een japanse architect. Beiden torsen een zwaar oorlogsverleden. De man staat symbool voor al de ellende die Hiroshima heeft doorgemaakt ten gevolge van de atoombom. Het eerste kwartier van de film horen we enkel off-screen de stemmen van de twee geliefden, terwijl we allerlei archiefbeelden van Hiroshima zien. Vervolgens spitst de aandacht zich toe op de franse dame en haar oorlogsverleden. Het blijkt dat zij als jong meisje tijdens WOII verliefd werd op een duits soldaat, de liefde van haar leven. Na de dood van de soldaat en na de bevrijding van haar stad, wordt ze als moffenhoer kaalgeschoren en in een klamme kelder gedumpt. Het zal haar psychisch breken voor de rest van haar leven. Verwacht geen conventioneel liefdesdrama. De dialogen zijn abstract, soms koud en kil, soms poëtisch, soms gewoonweg pedant. De fotografie is schitterend. Hoewel algemeen beschouwd als een meesterwerk, stoorde de dikke laag pseudo-intellectualisme me soms iets tezeer om van de film te kunnen genieten.


Val Guest : The day the earth caught fire

Britse scifi-film uit 1961. In deze periode was de mensheid in de ban van de opkomst van de nucleaire dreiging en werd de koude oorlog alsmaar grimmiger en killer. Logisch dan ook dat een massa b-films werden gedraaid rond de gevolgen van nucleaire ontploffingen en radioactieve straling. Deze film is één van de originelere in zijn genre. Wanneer de amerikanen en de russen tergelijkertijd zware atoomproeven ondernemen, heeft dit tot gevolg dat de as van de aarde enkele graden verschuift en dat de baan van de aarde dichter naar de zon opschuift. Met alle klimatologische veranderingen tot gevolg. We volgen één en ander door de ogen van de nieuwsredactie van een Londense krant, meer in het bijzonder door een cynische journalist en zijn liefje die bij de meteologische dienst werkt. Een hoogst verdienstelijke film die het niet moet hebben van zijn special effects (daar was duidelijk weinig budget voor voorzien), maar eerder van de sfeerschepping. En dat lukt aardig door de film een documentaire-feel mee te geven. Wat de film dat beetje extra geeft, zijn de cynische dialogen (ik moest hierbij meermaals denken aan George Sanders in de filmversie van het bekende Oscar Wilde-stuk The picture of Dorian gray).


Chris Columbus : Harry Potter and the chamber of secrets

Tja, de boog kan niet altijd gespannen staan. Tweede Potter-film uit de bekende J.K. Rowling-sage. Columbus regisseerde deze blockbuster in 2002. De pre-productie voor deze film startte slechts drie dagen nadat de eerste Potter-film in première ging. Men liet er dus geen gras over groeien. Leuk entertainment voor het hele gezin, maar toch iets te spooky voor de allerjongsten. Niemand heeft de laatste jaren het rags-to-riches-sprookje beter belichaamd dan J.K. Rowling, dus haar miljarden zijn haar van harte gegund. En het moet gezegd : ze heeft met de jonge tovenaarsleerling en zijn avonturen een leuke fantasy-wereld geschapen waarin het goed vertoeven is. Ik ben zelf geen grote Potter-fan, maar deze film beantwoordde perfect aan mijn verwachtingen : een vleugje humor, actie, mysterie, goede special effects, geen vervelende intermezzo's, en natuurlijk een happy end.