John Cale (Warande-Kuub 03.02.2006)
Het zal je maar overkomen : als superbegaafd kind geboren worden in Wales in 1942. Het overkwam Cale, die als tiener al voor de BBC componeerde en dankzij een Leonard Bernstein-beurs in New York kon studeren. Daar was hij de mede-oprichter van het baanbrekende Velvet Underground in de Andy Warhol-factory. Na muzikale meningsverschillen met Lou Reed (en ook hun beider affaires met de goddelijke Nico zat er voor iets tussen), ging Cale solo en bouwde hij een zeer eigenzinnig oeuvre uit, dat op heden 24 solo-albums beslaat en nog een klad soundtracks, variërend van pop tot klassiek tot experimenteel. Eén van de absolute hoogtepunten uit dit oeuvre is zijn eenmalige reünie met Lou Reed voor het songs for drella- album, een ode aan Andy Warhol.
In het twee uur durende concert in de Warande-Kuub grasduinde hij volop uit dit rijke oeuvre. Passeerden o.a. de revue : dirty ass rock & roll (uit Slow dazzle, 1975), walking the dog (uit Sabotage/Live, 1979), en de ode aan Cale's favoriete schilder Magritte (uit HoboSapiens, 2003). Maar de man was vooral doende met zijn laatste album Black acetate te promoten, met nummers zoals hush, for a ride en één van de hoogtepunten turn the lights on. Cale wisselde vlotjes tussen electrische viool (geweldig openingsnummer !), synth, en zowel electrische als accoustische gitaar. De Velvet Underground-klassieker I'll be your mirror kreeg een eighties-jasje mee. Besloten werd met bisnummer en Elvis-cover Heartbreak hotel, een nummer dat Cale regelmatig live brengt en dat voor het eerst verscheen op het livealbum June 1, 1974, waar Cale optrad met een waanzinnige lineup : Kevin Ayers, Brian Eno en Nico !
Het concert was bij momenten zeer indrukwekkend en zelfs geniaal (vooral in de hardere en uitgesponnen nummers), maar helaas niet over de hele lijn. Dit was vooral te wijten aan de begeleidingsband. De falsetto-stemmetjes van de bassist (recht uit een gay-bar weggewandeld) en van de gitarist (een aansteller) werden te pas en te onpas als backgroundvocals bovengehaald, en dat kwam sommige nummers niet ten goede. Gelukkig was er nog de retestrakke drummer (een boom van een neger die zijn ding jazz-gewijs deed op een zeer ongewone drumopstelling). Jammer dat Cale zijn geweldige songs fear is a man's best friend en vooral I keep a close watch niet uit de kast haalde. Daarvoor zal ik 's mans ge-wel-dige liveplaat fragments of a rainy season nog eens moeten afstoffen.
John Cale
4 opmerkingen:
Mijn broer was ook op het John Cale concert en vond het over de ganse lijn schitterend.
Herinner je het optreden in de AB nog ? Dat was voor mij het bewijs dat John Cale de ultieme meester is. Ik ben niet vaak zo diep onder de indruk geweest van een concert als toen.
trouwens, de zin "een boom van een neger die zijn ding Jazz-gewijs deed op een zeer ongewone drumopstelling" is voor meerdere interpretaties vatbaar. :D
Een optreden van Cale bijwonen blijft een privilege en zal nooit over de hele lijn tegenvallen. Daarvoor heeft de man gewoon teveel talent. En zeker na het fabuleuze optreden in de AB had ik mijn verwachtingspatroon misschien iets te hoog ingesteld. Was je broer trouwens toen ook in de AB ?
Wat de drummer betreft : als ik die zin zo teruglees, heb je gelijk ... Ik wens het me niet visueel voor te stellen ;)
Ah Hey Peter, nu pas uwe weblog ontdekt, ziet er interessant uit om te volgen en af en toe eens wat commentaar op te geven. Om nog op John Cale terug te komen, ik heb hem 1 keer gezien, een 7/8 jaar geleden op het Cactusfestival. Het was een mooi concert maar de man had een beetje een rothumeur. Bovendien had m'n gezelschap toen paddestoelen gegeten (ikke niet hoor, ik ben nen brave ...) en zaten ze de ganse tijd te tateren waardoor omstaanders zich begonnen te ergeren. We zijn dan maar naar den toog verhuisd. Nadien geen optreden van de man meer gezien, hoewel er kansen genoeg zijn geweest. Ik weet het, ik klink als een cultuurbarbaar, maar John Cale is nog steeds in bloedvorm dus er zal wellicht nog wel een volgende gelegenheid komen om m'n schade in te halen. Was het concert in de Kuub uitverkocht ?
Concert leek me niet uitverkocht want er was nog voldoende plek in de zaal. Of misschien laat Toon Horsten het comfort voor de concertbezoeker voorgaan en had hij de limiet op een relatief beperkt aantal bezoekers gezet.
De man passeert inderdaad regelmatig langs de belgische concertpodia, dus je zult zeker nog de kans krijgen om om de cactus-ervaring recht te zetten !
Een reactie posten