08 april 2006

Amen Ra - Lost in Silence (ZigZag - 07.04.2006)

Ik had Epos al meermaals aan het werk gezien, maar de nieuwe formatie van de hoogstraatse hardcore-helden had ik nog niet eerder aanschouwd. Miel op bas, Mon op drums, twee kerels die ik niet ken op gitaar, en Kevin op 'grunt'. Waar de Ket die diepe grunt vandaan tovert uit zijn tengere lijf, zal wel voor altijd een raadsel blijven. Voor het overige nogal voorspelbare hardcore dat door het opgekomen publiek wel werd geapprecieerd. Jammer dat de sound nogal magertjes uitviel (vooral de drums van Mon klonken als speelgoed).


Headliner Amen Ra speelde als tweede band omdat Morda veel te laat arriveerde. Van bij de eerste gitaaraanslag van Amen Ra was het contrast met het geluid van Lost in Silence frappant. Vette gitaarwaves botsten van muur tot muur en schuurden nét tegen de pijngrens aan. De band zal hoop en al een vijftal nummers gespeeld hebben uit hun fantastische album Mass III. Deze epische trip was geen spek voor ieders bek (zonder te willen veralgemenen lijken veel hardcore-fans nogal grote oogkleppen op te hebben), maar de liefhebbers waren gemakkelijk te herkennen aan het ingetogen headnodden. Ik had soms bijna het gevoel dat ik ook had bij het legendarische Neurosis-concert in de Vaartkapoen. Door zo'n overdonderende sound te horen in een kleine club, heb je geen andere keuze dan weggeblazen te worden. De ZigZag was natuurlijk veel te klein om de mooie visuals van Amen Ra een kans te geven, dus werd er gekozen om volledig in het donker op te treden, met slechts één hoekspot die een beetje licht voorzag. Een geweldig concert.
Website Amen Ra

Morda daagde alsnog op en besloot de avond. Hier moeten niet veel woorden aan vuilgemaakt worden. Huizehoge cliché-hardcore met een foute zanger. Ik heb sowieso een hekel aan bands waarvan de leden - ook al is het binnen broeierig warm - zich door het optreden worstelen met een dikke trui aan, mét hood op het hoofd. Helemaal afgang werd het toen het publiek om een bisnummer schreeuwde, waarna de zanger doodleuk meldde dat op dit verzoek niet kon worden ingegaan "omdat de bassist niet meer nummers kent". Verbazingwekkend hoe hevig het publiek tekeer ging op deze prak.

Geen opmerkingen: