De tweeling

Regie : Ben Sombogaart (2002)

Een somber oorlogsdrama, gebaseerd op de gelijknamige roman van Tessa De Loo. Keulen, 1926. De tweelingszusjes Lotte en Anne worden na het overlijden van hun vader/weduwnaar uit elkaar gehaald. Lotte komt terecht bij een welstellend nederlands gezin, terwijl Anne haar jeugd moet doorbrengen bij een duits boerengezin dat haar als slavin behandelt. Pas aan de vooravond van WO II ontmoeten de zussen elkaar weer : Lotte studeert aan de universiteit en heeft zich verloofd met een joodse muzikant, terwijl Anne als kamermeisje bij een nazi-gezinde gravin werkt. Tijdens WO II slaat het noodlot toe : de verloofde van Lotte komt om in Auschwitz. Wanneer Lotte na de oorlog ontdekt dat haar zus gehuwd was met een inmiddels gesneuvelde SS-officier, verbreekt ze alle banden. De twee vrouwen ontmoeten elkaar vele jaren later opnieuw als ze bejaard zijn, en ze hun verleden herleven middels een aantal flashbacks.

Er valt verdraaid weinig te lachen in dit 135-minuten lange drama. Het onderwerp is natuurlijk niet dolkomisch van aard, maar in deze prent ligt het er allemaal wel zeer vingerdik op. De topzware slotscène is een té gemakkelijke tearjerker. De degelijke acteerprestaties, de mooie fotografie en het gevoelige onderwerp hebben er echter voor gezorgd dat deze prent er in 2004 toch in slaagde om een oscarnominatie voor beste buitenlandse film in de wacht te slepen. En als ik de verscheidene imdb-commentaren lees, zijn er veel mensen die er enorm van genoten hebben. Maar met zo'n boek kun je natuurlijk moeilijk de subtiele kant op : de ene zus huwt met een joodse muzikant die in een concentratiekamp sterft, de andere zus trouwt met een ss-officier. Kan het nog zwart/witter ? Dit compromisloze in-je-strot-rammen van emoties heeft bij mij echter meestal een averechts effect, zoals ook nu. En dan te denken dat de volgende film die Sombogaart regisseerde zowaar Pluk van de petteflet was !