Roger Waters (Arrow Rock Lichtenvoorde - 10.06.2006)

Roger Waters

Voor Pink Floyd-pijpers zoals Kris en ikzelf was dit natuurlijk een droomkans : het creatieve genie achter Pink Floyd zou niet alleen een resem oude Floyd-nummers brengen, maar zou ook de historische LP Dark side of the moon volledig live uitvoeren, en dit alles met een speciaal quadrofonisch geluidssysteem. And we were in for an awesome treat ...

Opener In the flesh zette de toon en ondanks het prachtig warme zomerweer was kippevel onvermijdelijk. Het ene hoogtepunt volgde op het andere, met misschien als enige minpunt de wat mindere versie van Shine on you crazy diamond. Hoe zalig was het wel niet om een live-versie te horen van Set the controls for the heart of the sun ! Verrassend genoeg waren de absolute uitschieters echter niet zozeer de Floyd-klassiekers, maar het solowerk van Waters. Southhampton dock en The fletcher memorial home staan dan wel op The final cut, maar dat was in feite al een soloplaat van Waters onder de naam Pink Floyd. Vooral Perfect sense parts I & II (uit Amused to death) was fenomenaal goed. Het solo-werk werd afgesloten met Leaving Beirut, waarin Waters vertelt hoe hij als 17-jarige jongeman door Libanon trok, autopech had, en uiterst gastvrij werd onthaald door een arme taxichauffeur (klik hier voor de lyrics), en welk nummer Waters aanwendde om George W. Bush en Tony Blair een serieuze veeg uit de pan te geven voor hun Irak-policy. Het verhaal werd visueel zeer mooi uitgebeeld middels een geprojecteerde cartoon. De eerste helft van de set werd besloten met Sheep, waarin het quadrofonisch geluidssysteem zeer goed tot zijn recht kwam : het schapengeblèr leek van overal te komen.

Na een korte pauze trok de band zich weer op gang om zoals aangekondigd de volledige Dark side of the moon-LP te spelen. Die plaat is zo'n immense klassieker en heb ik al talloze malen beluisterd, dus je kunt je wel inbeelden dat het een zalige beleving was. Op sommige momenten miste ik natuurlijk wel de zoetgevooisde stem van David Gilmour, maar in het besef dat niet Pink Floyd maar wel Roger Waters met begeleidingsband op het podium stond, leverde dat geen enkel probleem op. De zangsolo op Great gig in the sky moest nauwelijks onderdoen voor de originele versie.

Het concert werd besloten met een reeks nummers uit The Wall, toch wel hét magnum opus van Waters. Met comfortably numb kwam een einde aan een concert dat - met korte pauze inbegrepen - zo'n 2 uur en 3 kwartier duurde. Maar ondanks deze marathon-lengte verveelde het geen seconde. Vooral Waters zelf had er duidelijk veel plezier in en het was een genot om te zien hoe hij zijn teksten steeds enthousiast meezong, ook wanneer hij niet achter de micro stond maar ergens aan de rand van het podium aan het bassen was. Na zo'n concert waren de epische zoektocht op de parking naar de auto en de verkeerschaos niet meer dan kleine voetnoten.

Voor de volledigheid de setlist :

In The Flesh
Mother
Set The Controls For the Heart Of The Sun
Shine On You Crazy Diamond
Have A Cigar
Wish You Were Here
Southampton Dock
The Fletcher Memorial Home
Perfect Sense parts 1 and 2
Leaving Beirut
Sheep

Dark Side of the Moon

The Happiest Days Of Our Lives
Another Brick In The Wall (Pt 2)
Vera
Bring the Boys back home
Comfortably Numb

Website Roger Waters 1
Website Roger Waters 2
Website Pink Floyd


Ach ja, er was ook nog het concert van Ray Davies, begenadigd liedjesschrijver en voormalig frontman van The Kinks. Een aangenaam en laid back concert met enkele onvermijdelijke klassiekers (Lola, sunny afternoon, ...).
Website Ray Davies

Vooraleer ons te kunnen laven aan de Pink Floyd-stroom, dienden we echter nog een watertje van een heel wat minder allooi te doorzwemmen, namelijk Def Leppard. Alle nummers waren onderling uitwisselbare en overjaarse prak. Wie zit er in 's hemelsnaam nog op zo'n band te wachten ? Het is voor Def Leppard een geluk bij een ongeluk dat de band kan 'uitpakken' met een éénarmige drummer. Vallen verder geen woorden aan vuil te maken.
Website Def Leppard