Meisje

Regie : Dorothée Van den Berge (2002)

Muriël is een twintigjarig meisje dat zich opgesloten voelt in het landelijke milieu waarin ze is opgegroeid. Ze maakt haar ouders wijs dat ze een job gevonden heeft als gids in een museum en besluit om naar Brussel te verhuizen. Ze huurt een kamer bij Laura, een vrijgevochten vrouw die de biologische klok alsmaar luider hoort tikken en die daarom zo snel mogelijk een kind wil van haar jonge vriend Oskar. Deze laatste knapt daar echter op af en Laura zoekt troost in de armen van Alain, een alleenstaande vader van twee kinderen. Voor Muriël is het leven ondertussen één groot enigma, een labyrinth van tegenstrijdige gevoelens, een zoektocht naar antwoorden die er niet zijn. En dan is er nog Martha, de moeder van Muriël. Ze is al 35 jaar gehuwd met dezelfde man en werkte gans haar leven in dezelfde fabriek. Maar er is verandering op til : de fabrieksbaas biedt haar promotie aan en heeft een oogje op haar. Kortom : drie vrouwen van drie verschillende generaties op een belangrijk kruispunt in hun leven.

Meisje heeft bij de release weinig aandacht gekregen en werd in de bioscoop door bitter weinig mensen bezocht. Niet dat je voor zo'n film een grote horde bezoekers moet verwachten, maar in het schrale Vlaamse filmlandschap verdient elke poging tot het creeëren van serieuze cinema m.i. elke mogelijke aandacht.

Dat je naar een typische vrouwenfilm zit te kijken, wordt je vanaf de eerste seconde letterlijk in de neus geduwd wanneer je naar een forse pluk schaamhaar zit te kijken. Misschien een beetje gratuit, maar de kijker wordt op deze manier wel onmiddellijk tot een voyeur gereduceerd, die een blik gegund wordt in de intieme leefwereld van drie vrouwen. De getoonde seksualiteit is nooit erotisch en het getoonde naakt is verre van perfect (naar reclame- en glamournormen althans). Zeer weinig glamour en glitter in deze sobere, bloedserieuze maar onevenwichtige prent.

Els Dottermans (Laura) is een degelijke actrice en Mathias Schoenaerts (Oskar) is misschien wel mijn favoriete Vlaamse acteur van het moment. Ik was echter niet geheel overtuigd van de acteerprestatie van Charlotte Vandeneynde als het hoofdpersonage Muriël. Het is zeker geen gemakkelijke opgave om een zwijgzame, getroubleerde adolescent te spelen die worstelt met big issues en ik vrees dan ook dat regisseuse/scenariste Van den Berge teveel heeft geëist van haar hoofdactrice. De film is veeleer een momentopname, een psychologische schets zodat de plot in feite er niet zozeer toe doet. Het einde van de film liet me echter nogal onbevredigd achter. Bij sommige films is een open einde het enige goede einde, maar het zou Meisje enkel maar ten goede gekomen zijn indien de kijker beloond werd met één of andere vorm van catharsis. Dat is wel het minste dat je verdient na het aanschouwen van anderhalf uur vrouwenemoties.

Daan tekende voor de sobere en eerder onopvallende muziekscore.