Gala van het gouden kladschrift

De viering van 25 jaar Cahier werd definitief op gang geschoten - na de leuke receptieproloog - met het Gala van het Gouden Kladschrift.

Bram & Hans lulden één en ander aan elkaar, wat hen weinig moeite getroostte vermist het beiden gepatenteerde wauwelbakken zijn. Net zoals bij het vorige cahier-cabaret een leuk samenraapsel van filmpjes en herinneringen, ingeluid met een confronterende fotocollectie op de tonen van Gold van Spandau Ballet (een nummer dat om God weet welke reden door de jaren heen een heus CDB-anthem geworden is).

Vijf jaar geleden viel me de eer de beurt om het onderwerp uit te maken van een hilarisch filmpje en ook ditmaal was er geen ontkomen aan : de trofee van beste make-over was mijn deel. En het moet gezegd : het contrast tussen enerzijds de melkmuil die ik zoveel jaren terug was, en anderzijds de wat meer gezette figuur met bebaarde facie van nu, is nogal groot ...

Maar er was natuurlijk de gelegenheidsband die - aangevuld met diverse gastzangers - een aantal nummers bracht die om één of andere reden zeer herkenbaar klinken in de oren van cahier-adepten. Nummers zoals "there will be no next time" (The Kids, met Dieter Pr. op vocals), "frère Dill" (The Dill Brothers, in een versie zonder vocals), "no one knows" (Queens Of The Stone Age), "scuffle town" (Avail - zalig meebrullen met de goede vocals van de Ket en even op het verkeerde been gezet omdat het nummer werd ingezet met de begintonen van Reign in Blood van Slayer), "on a rope" (Rocket From the Crypt, met de Vie op zangvocals), en het al genoemde "gold" (Spandau Ballet - een zeer sobere en ingetogen versie door Rienk en Toon). Respect voor de leden van de cahierband ! En ook van harte dank aan Raf J. die een heerlijke afterparty op gang draaide.

Qua startschot voor de feestmaand kon dit serieus tellen.