White Cirle Crime Club - Hacky Pac Sac Sac (Cahier - 09.09.2006)

Het improvisatie-gezelschap Hacky Pac Sac Sac rond Dennis Tyfus, Vaast Colson en Ludo Mich mocht de debatten openen. Reeds de vierde maal dat ik hen aan het werk zag (eerder al in Den Haag, op het ultra eczema-feestje in de Recylart en op het verjaardagsfeestje van Ludo Mich in de ZigZag). Telkenmale onvoorspelbaar en anders, variërend van crap (ZigZag) tot uitermate interessant (Recyclart). Ditmaal werd het olijke trio bijgestaan door een heuse ritme-sectie. Blijkbaar de eerste maal dat de drummer en bassist deelnamen aan het project, en dat was eraan te zien en horen. Tyfus, Colson en Mich deden hun eigen chaotische ding, maar het geheel werd onverwacht licht verteerbaar omdat de ritmesectie netjes binnen de lijntjes bleef. De drummer bleef strak en de bassist speelde keurige loopjes. En dat vond ik er net een beetje jammer aan. Daar waar ik in de Recyclart enorm genoot van de totale chaos op het podium, was er nu een strak ritmekeurslijf waardoor de gekke improvisatie niet geheel tot haar recht kwam. Los daarvan toch nog wel genietbaar. Vooral Mich is een zalige figuur om in 't oog te houden.

Wanneer je een band zeer dikwijls aan het werk ziet, is het moelijk om er een recentie over te schrijven zonder in herhaling te vallen. Zo ook met de White Circle Crime Club. In de korte bestaansgeschiedenis van deze blog was het al de vijfde keer dat ik hen zag optreden (vorige keren : Hof ter Loo, Paard van Troje, Wortel kermis en Rock Herk) en Joost mag weten hoeveel keren ik hen daarvoor al heb zien optreden. Moeilijk dus om daar nog iets zinnigs over te schrijven.

De opener van de nieuwe LP 'a present perfect' (zie review) was ook meteen de opener van het concert, dat natuurlijk volledig in het teken stond van de release van de nieuwe LP. Reversed revivals dus, met een hoofdrol voor Krist (niet alleen omdat hij zijn custom made drumstelletje serieus uit elkaar ranselde, maar ook omdat hij ditmaal op een zeer zeldzaam foutje te betrappen viel, wat overigens op glimlachende tronies van de overige bandleden werd onthaald). Het is hem uiteraard vergeven, want Krist is nu éénmaal een drummer waar je vol verbijstering en bewondering naar kunt blijven kijken. Al snel volgde een sterke versie van Parizer, één van mijn favorieten op de nieuwe LP. De meeste nummers uit de nieuwe plaat kwamen aan bod. Occasionalesque eindigde in een lang uitgesponnen episch stuk. How to stab in time en And klonken live heel wat gespierder dan op plaat, en er was ook ruimte voor een cover (het nummer My pal van één of andere obscure australische band). Titeltrack a present perfect is gewoonweg fantastisch en lijkt wel voorbestemd om over te vloeien in de voorspelbare maar immer geweldige afsluiter mutant disco (waarin de lyrics van a present perfect nog regelmatig opdoemden). Ik weet niet bij welke vage hormonendokter de leden van WCCC hun pillenkuur bekomen, maar het moet wel goeie shizzle zijn. De tomeloze overgave en energie die van elk van hun optredens druipen, is fenomenaal. En nu maar hopen dat na dit release-weekend de bal nog harder aan het rollen gaat.

Maar het feestje was nog verre van afgelopen. Tyfus (mét getekend snorretje) draaide de afterparty op gang met ultra-sketchy nummers (zoals 'alle hippies zitten rond het kampvuur' van een zekere Erik, en 'jouer jouer pussy pussy - ton zizi est mon meilleur ami'). Hahaha ! De vibe begon stilaan goed snor te zitten, en toen Matchbox Jean zich achter de decks nestelde, kon het feestje pas echt beginnen. Op één van de eerste nummers die hij draaide ('shimmy shimmy ya - ooh baby I like it raw' van Ol' Dirty Bastard) deed Ludo Mich heerlijk mee. Mich ging zelfs door de kniëen op de tonen van 'welcome to the jungle' van Guns 'n Roses, een nummer waarop Vaast overigens zijn - blijkbaar traditionele - dive deed. Tuffin werd door Tyfus gedouchet met restjes pils. Katrien en ik hebben gefoxtrot op 'mother' van Danzig ! De vader van Toon K., gekleed in een vrijgezellenavond-laken, pastte perfect in het surreële plaatje. Tijdens deze geweldige afterparty bleef de dansvloer goed gevuld tot ruim na de klok van vieren. Niet meteen de ideale voorbereiding voor de thriatlon van 's anderendaags, maar het lukte me met de beste wil ter wereld niet om me bijtijds huiswaarts te begeven. Het was gewoon te leuk ! Enig minpunt : het was tevens de voorlopig laatste avond van Raf & Amanda in België.