Super size me

Regie / script / productie / soundtrack : Morgan Spurlock

Op zoek naar het antwoord waarom de USA de 'dikste' natie ter wereld is, gaat Spurlock op onderzoek uit. Al snel blijkt dat de eetgewoonten van de amerikanen ertoe leiden dat zwaarlijvigheid nu al de op één na belangrijkste vermijdbare doodsoorzaak (na roken) in de USA is.

Aanleiding voor deze documentaire was het rechtsgeding dat twee zwaarlijvige vrouwen hadden aangespannen tegen McDonalds. De aanklacht van de twee vrouwen werd uiteindelijk afgewezen omdat niet voldoende was aangetoond in welke mate het gebruik van junkfood had bijgedragen tot de zwaarlijvigheid van de twee 'slachtoffers'. Spurlock besloot om de proef op de som te nemen en zich gedurende dertig dagen te onderwerpen aan een McDonalds-dieet : één maand lang enkel leven op junkfood van McD. Voorafgaand aan het experiment laat Spurlock zich uitgebreid onderzoeken door een huisarts, door twee specialisten, een diëtiste, een sportbegeleider, ... en hij wordt kerngezond bevonden.

Tijdens deze dertig dagen doorkruist Spurlock de USA, heeft er interviews met klanten en vertegenwoordigers van McDonalds en ontmoet o.a. de kampioen in het verorberen van big macs (ruim 19.000 exemplaren !!!). Ook al is de toon van de documentaire licht-ironisch (een beetje à la Michael Moore), toch biedt de prent een triest inzicht in de wijze waarop de fastfoodindustrie - waar miljarden dollars in omgaan - zich via hardnekkig lobbywerk haast immuun heeft gemaakt. Zo worden ook schoolmaaltijden uitbesteed aan de goedkoopste firma's en krijgen de leerlingen 's middags vaak niet meer dan junk voorgeschoteld. Tijdens één bepaald jaar heeft McDonalds ruim 1.2 miljard dollar uitgegeven enkel en alleen aan reclame, terwijl het overheidsbudget ter promotie van een gezondere levensstijl nauwelijks enkele honderdduizenden dollars bedroeg. Bovendien krijgt het gemiddelde kind per jaar via de TV grofweg tienduizend (!) commercials te slikken waarin snoep en/of junkfood wordt aangeprezen. De McDonald-clown (Ronald) is bekender bij kinderen dan Jezus en in veel armere buurten is de speeltuin in een McDonalds de enige speeltuin. Tegen zoveel geld en promotie is het natuurlijk moeilijk opboksen.

Naarmate de dertig dagen vorderden, onderging Spurlock overigens een transformatie. Niet alleen kwamen er de nodige kilo's bij, maar bovendien kreeg hij last van hartkloppingen, vermoeidheid, immens hoge vetwaarden in het bloed, ... in die mate zelfs dat zijn artsen er al na twintig dagen erop aandrongen dat hij onmiddellijk moest stoppen met zijn McD-dieet. Geen enkele van zijn artsen had durven voorspellen dat het zo snel bergaf zou gaan met zijn gezondheid. De vriendin van Spurlock (een veganistische kok !) deed ook haar beklag over de seksuele wanprestaties van haar partner. Big Mac zorgde niet voor big dick ...

De prent beleefde haar première op het Sundance Festival in januari 2004. Amper twee maanden later kondigde McDonalds aan dat de "super size"-items op haar menu werden afgeschaft. McDonalds ontkende overigens dat deze maatregel een reactie was op de film. De prent werd in 2005 genomineerd voor een oscar in de categorie 'beste documentaire'.

Meer weetjes en info op de website van de film.