Willem Frederik Hermans : De laatste roker - verhalen

Verhalenbundel van W.F. Hermans. Een verzameling kortverhalen die zowat de ganse carrière van Hermans omvat. De verhalen zijn allemaal (op Afscheid van Canada na) reeds eerder gepubliceerd in de periode 1947 t.e.m. 1990, meestal in Elsevier of het NRC Handelsblad.

W.F. Hermans (1921-1995) wordt - samen met Harry Mulisch en Gerard Reve - tot de 'Grote Drie' gerekend, zijnde de drie belangrijkste naoorlogse Nederlandse auteurs. Zijn oeuvre is even omvangrijk als indrukwekkend. Romans, novellen, verhalen, poëzie, toneel, essays, ... Momenteel is het Huygens Instituut bezig met een nieuwe uitgave van de volledige werken van W.F. Hermans, waarvan het eerste deel in november 2005 is verschenen (meer info vind je op deze website). De Volledige Werken zullen bestaan uit 23 à 24 verzamelbanden van 800 à 1000 pagina's per stuk, dit om je een idee te geven over de omvang van het werk van W.F. Hermans. Jaarlijks zullen twee delen gepubliceerd worden en de publicatie van het laatste deel is voorzien voor 2016.

Deze verhalenbundel biedt een mooie staalkaart van het oeuvre van Hermans. Zo zijn er enkele kortverhalen die eerder naar het surrealistische of het absurde neigen (zoals De Nooduitgang uit 1983 - Uitgever Oorwurm uit 1962 - In verwarring, onder verdoving uit 1960). Maar Hermans is voor mijn part op zijn best wanneer hij zijn bedrieglijk eenvoudige, zakelijke stijl hanteert en daarmee messcherp en droog-humoristisch zijn protagonisten hun ding laat doen (meestal recentere verhalen, zoals Naar Magnitogorsk uit 1990 - De laatste roker uit 1990 - Levitatie uit 1991 - Twee gebouwen, twee geleerden uit 1981).

Hermans publiceerde tijdens zijn leven een zestal verhalen waarin hij de schrijver Richard Simmillion als hoofdfiguur laat opdraven. Drie van deze verhalen zijn ook in deze bundel opgenomen (Dood en weggeraakt uit 1980 - Waarom schrijven ? uit 1983 - Afscheid van Canada uit 1954 en later). De zes verhalen werden na de dood van Hermans gebundeld onder de titel Richard Simmillion : een onvoltooide autobiografie. Het is inderdaad zo dat de fictieve Richard Simmillion veel gelijkenissen vertoont met zijn schepper. Maar in welke mate deze verhalen al dan niet autobiografisch (bedoeld) zijn, is voer voor de literatuurwetenschap. Martien De Jong schreeft er een essay over (waarvan de volledige tekst op deze website te lezen valt).

Ik had eerder al enkele romans van Hermans gelezen (Nooit meer slapen uit 1966 - Au pair uit 1989 - Onder professoren uit 1975) en was reeds groot liefhebber van zijn werk. Mijn voorliefde voor W.F. Hermans is door deze veelzijdige verhalenbundel echter enkel maar versterkt.

Tonnen infomatie op de Willem Frederik Hermans website.